Przekrój

W zakładce Przekrój należy przypisać przekrój. Można tu również zdefiniować rozkład przekroju oraz ustawić obrót pręta.

Definiowanie pręta o zbieżnym przekroju po obu stronach

Rozkład przekroju

Rozkład przekroju kontroluje kształt przekroju wzdłuż pręta. Przy domyślnym ustawieniu 'Równomierny' przyjmuje się stały rozkład na całej długości pręta. Dla rozkładu o zbieżnym przekroju lub rozkładów odcinkowo zmiennych na liście dostępne są różne opcje.

Wybór rozkładu przekrojów

W polach tekstowych dla opcji 'Długość/odległości pręta' można określić punkty definicji obszarów. Parametry wybranego rozkładu pokazane są na symbolicznym rysunku po prawej stronie. Za pomocą przycisku można przełączać między wprowadzaniem długości względnej i absolutnej. Przekroje należy przypisać do poszczególnych obszarów pręta w sekcji Przekrój z materiałem

Jeżeli rozkład przekroju nie jest równomierny, można dostosować 'Wyrównanie' górnej i dolnej krawędzi. Efekt wyboru każdej z trzech opcji również wyświetlany jest na grafice.

Zdefiniuj niesymetryczny dźwigar siodłowy

Po przypisaniu linii można graficznie sprawdzić rozmieszczenie przekrojów za pomocą przycisku .

Definiowanie pręta z odsunięciem po obu stronach i półką

Belki z drewna klejonego warstwowo

W przypadku belek z drewna klejonego na liście dostępne są różne opcje obliczeń (patrz rys. Wybór rozkładu przekroju):

• Zakrzywiony
• Dźwigar zakrzywiony o stałej wysokości
• Dźwigar zakrzywiony o stałej wysokości
• Dźwigary o zmiennym przekroju

Specyfikacje należy wprowadzić w dwóch zakładkach. W zakładce 'Przekrój I' należy zdefiniować ogólną wersję belki i określić, czy na pręcie istnieje 'układ asymetryczny' czy 'wsporniki'.

Zdefiniuj dwuspadową belkę dachową z nachyloną, zakrzywioną belką i stałą wysokością

Następnie w zakładce 'Przekrój II' należy zdefiniować parametry specyficzne dla belki, takie jak wymiary, kąt nachylenia, promień zakrzywienia lub orientację włókien.

Zdefiniuj parametry asymetrycznej dwuspadowej belki dachowej ze wspornikami

Poniższy rysunek przedstawia poszczególne dane dotyczące parametrów. Wartość w wybranym wierszu tabeli jest wyróżniona kolorem.

Przekrój z materiałem

W tej sekcji okna dialogowego należy przypisać przekrój do pręta. W ten sposób określana jest sztywność pręta. Przekrój można wybrać z listy lub zdefiniować za pomocą przycisków i (zob. rozdział Przekroje).

W przypadku równomiernego rozkładu przekroju dla końca pręta i punktu wewnętrznego dostępna jest tylko opcja 'Jak początek pręta'. W przypadku rozkładów nierównomiernych można natomiast wybrać z listy lub zdefiniować przekroje 'Na końcu pręta j' i 'W wewnętrznym punkcie k' zgodnie ze szkicem układu (zob. rysunek Definiowanie pręta o przekroju zbieżnym po obu stronach).

Materiał przekroju

Oprócz przekroju decydujące znaczenie dla sztywności pręta ma jego materiał. Za pomocą przycisków i można wybrać z listy lub zdefiniować nowy materiał (zob. rozdział Materiały).

Obrót pręta

Układ współrzędnych xyz pręta jest zdefiniowany jako prostokątny i prawoskrętny (zob. rysunek Pręt z odsunięciem). Lokalna oś x jest osią środka ciężkości pręta. Łączy ona węzeł początkowy z węzłem końcowym linii (kierunek dodatni). Osie y i z (lub u i v w przypadku przekrojów niesymetrycznych) reprezentują osie główne pręta.

Definiowanie obrotu pręta za pomocą węzłów pomocniczych

Położenie lokalnych osi y i z definiuje się w następujący sposób: Oś y jest ustawiona prostopadle do osi podłużnej x i równolegle do globalnej płaszczyzny XY. Położenie osi z wynika z reguły prawej dłoni. Składowa z' osi z jest zawsze skierowana w „dół“ (w kierunku siły ciężkości) – niezależnie od tego, czy globalna oś Z jest skierowana do góry czy na dół. Jeżeli pręt ma położenie pionowe, lokalna oś y jest wyrównana równolegle do globalnej osi Y, a oś z jest określana zgodnie z regułą prawej dłoni.

Aby obrócić pręt, można użyć różnych opcji dostępnych na liście.

Wybór typu obrotu

• Kąt: Dodatni kąt β powoduje obrót osi y i z zgodnie z ruchem wskazówek zegara względem osi podłużnej x.
• Węzeł pomocniczy: Po wybraniu tej opcji należy zdefiniować węzeł odniesienia i określić, która oś pręta (y czy z) ma zostać wyrównana względem tego węzła. Węzeł pomocniczy nie może leżeć na prostej zdefiniowanej przez oś pręta x.
• Wewnątrz: Jeżeli pręt leży na polilinii, osie y lub z można wyrównać równomiernie do wewnątrz.
• Powierzchnia: W tym przypadku należy zdefiniować powierzchnię odniesienia i określić, która oś pręta (y czy z) ma zostać wyrównana względem płaszczyzny powierzchni.