Rusztowania i konstrukcje stelażowe

Dźwigar blachownicowy jest ekonomicznym wyborem przy budowie długich przęseł. Dźwigar blachownicowy o przekroju teowym zazwyczaj ma głęboką środnik, aby zmaksymalizować jego nośność na ścinanie i rozdzielenie półek, jednak cienką środnik, aby zminimalizować własny ciężar. Ze względu na duży stosunek wysokości do grubości (h/t_w), mogą być wymagane poprzeczne usztywnienia w celu usztywnienia smukłej środnika.

Blachownica to ekonomiczny wybór w przypadku konstrukcji o dużych rozpiętościach. Blachownica o przekroju dwuteowym ma zazwyczaj głęboki środnik, aby zmaksymalizować jego nośność na ścinanie i rozstaw pasów, oraz cienki środnik, aby zminimalizować ciężar własny. Ze względu na duży stosunek wysokości do grubości (h/t_w ) może być konieczne zastosowanie usztywnień poprzecznych w celu usztywnienia smukłości środnika.

Obliczenia konstrukcji złożonych za pomocą oprogramowania do analizy elementów skończonych są zazwyczaj przeprowadzane na całym modelu. Jednak wznoszenie tego typu konstrukcji jest procesem wieloetapowym, w którym ostateczny stan konstrukcji uzyskuje się poprzez połączenie poszczególnych elementów konstrukcyjnych. Aby uniknąć błędów w obliczeniach ogólnych modeli, należy wziąć pod uwagę wpływ procesu konstrukcyjnego. W programie RFEM 6 jest to możliwe za pomocą rozszerzenia Analiza etapów budowy (CSA).

Dodatkowy moduł RF-MOVE/RSMOVE nie wyświetla żadnych tabel z wynikami. Utworzone przypadki obciążeń można sprawdzić w programie RFEM/RSTAB. Opisy poszczególnych obciążeń ruchomych są tworzone na podstawie odpowiedniego numeru przyrostu obciążenia.

Nazwy te można w dowolnej chwili zmienić na inne w programie RFEM/RSTAB. Wszystkie dane tabelaryczne można przesyłać do aplikacji MS Excel.

Jednym kliknięciem myszki można tworzyć różne przypadki obciążeń. Po zakończeniu generowania moduł wyświetla ilość utworzonych przypadków obciążeń oraz kombinacji wyników.

Zbiory prętów z obciążeniami ruchomymi wybierane są graficznie w modelu programu RFEM/RSTAB. Do jednego zbioru prętów można zastosować jednocześnie kilka różnych typów obciążeń.

Określając pierwszą pozycję obciążenia, można precyzyjnie odwzorować obciążenie przychodzące w bieżni pręta ciągłego. W ten sam sposób można określić, czy obciążenie ruchome składające się z różnych przyłożeń obciążeń może przemieścić się poza koniec prętów ciągłych (most) czy nie (bieżnia podsuwnicowa).

Przyrost poszczególnych pozycji obciążenia zależy od liczby przypadków obciążeń wygenerowanych dla programu RFEM/RSTAB. Obciążenia można również dodawać do już istniejących przypadków obciążeń w programie RFEM/RSTAB, dzięki czemu nie jest wymagana dodatkowa superpozycja. Dostępnych jest kilka typów obciążeń, na przykład obciążenia pojedyncze, liniowe i trapezowe, a także pary obciążeń i kilka jednorodnych obciążeń skupionych.

Obciążenia można przykładać w kierunku lokalnym i globalnym. Aplikacja może odnosić się do rzeczywistej długości pręta lub do rzutowania w kierunku globalnym.