W budownictwie ta forma skurczu występuje w konstrukcjach betonowych. Podczas procesu hydratacji część wody zarobowej zostaje związana chemicznie. W stanie związanym chemicznie woda w betonie ma mniejszą objętość niż w początkowym momencie, co wpływa na objętość całkowitą.
Wraz ze wzrostem sztywności deformacjom przeciwdziała opór, który może powodować naprężenia. Od tego momentu skurcz określany jest jako skurcz samoistny.