Zwolnienie węzłowe umożliwia rozłączenie konstrukcyjne obiektów połączonych w węźle. Zwolnienie jest kontrolowane przez warunki przegubu, które również mogą mieć właściwości nieliniowe.
Zwolnienie węzłowe wymaga przegubu prętowego. Ten typ zwolnienia jest również stosowany w przypadku modeli bez prętów. Właściwości zwolnienia odnoszą się do osi prętów lub linii. Dla przenoszenia sił wewnętrznych dostępne są wszystkie właściwości nieliniowe, które są możliwe dla przegubów prętowych. Osie zwolnienia węzłowego można wyświetlić graficznie w modelu.
Na zwolnionym węźle program tworzy nowy węzeł o identycznych współrzędnych. Tym samym rozłączenie modelu jest zakończone. Pomiędzy tymi dwoma węzłami zostaje utworzony niewidoczny pręt. Siły wewnętrzne są takie jak w pręcie o początku w węźle pierwotnym i końcu w węźle odłączonym.
Wprowadzanie programu RFEM/RSTAB
Zwolnienie węzłowe można zdefiniować za pomocą menu "Wstawić" → "Obiekty specjalne" → "Zwolnienia węzłowe" → "Okno dialogowe". W otwartym w ten sposób oknie dialogowym można zdefiniować właściwości zwolnienia węzła jako "Typ zwolnienia węzłowego" oraz określić zwolnione obiekty. Można wybrać typ zwolnienia węzłowego z listy istniejących typów lub zdefiniować nowy.
Zwolnienia węzłowe są zazwyczaj stosowane do połączeń prętów. Możliwe jest jednak również uchwycenie powierzchni lub brył.
Przykłady zastosowania
Zwolnienia węzłowe są szczególnie odpowiednie w przypadku modeli prętowych o geometrii nieliniowej. Zwolnienia węzłowe można wykorzystać na przykład do modelowania krzyżujących się prętów z belkami nośnymi, ruchomą podkonstrukcją lub połączonymi obiektami o specjalnych warunkach brzegowych.