Podpora powierzchniowa może zostać przypisana do dowolnej powierzchni wprowadzonej w programie RFEM graficznie lub za pomocą tabel. Warunki podparcia można ustawić jako całkowicie „sztywne” lub „sprężyste” poprzez zdefiniowanie sztywności sprężystej.
Podpora lub sprężyny w Cu,x, Cu,y, Cu,z
Kierunek podpór lub sprężyn odnosi się do lokalnego układu współrzędnych odpowiedniej powierzchni, która jest przypisana do podpory powierzchniowej. Lokalny układ współrzędnych powierzchni można wyświetlić za pomocą Nawigatora wyświetlania lub menu kontekstowego.
Podpora prostopadła do powierzchni jest kontrolowana poprzez wprowadzenie Cu,z. Pozycje dla Cu,x i Cu,y opisują opór względem przemieszczenia płyty w kierunku x i y.
Sprężyny ścinające Cv,xz, Cv,yz
Po wprowadzeniu wartości w tych polach uwzględniana jest nośność gruntu na ścinanie w kierunku osi x lub y powierzchni. W większości przypadków stała Pasternaka Cv wynosi od 0,1 Cu,z (mała nośność na ścinanie) do 0,5 ⋅ Cu,z (średnia nośność na ścinanie). Z reguły można zastosować Cv, xz = Cv, yz. Jeżeli podpora w uz została ustawiona jako "sztywna" (patrz Rysunek 01), nie można wprowadzać sprężystości ścinania Cv, xz i Cv, yz.
Podstawy teoretyczne
Teoretyczne podstawy "efektywnego modelu gruntu" zaimplementowanego w RFEM opisano w rozdziale 4.9 podręcznika RFEM.
Wyniki dla podpór powierzchniowych
Po zastosowaniu w modelu podpór powierzchniowych, po obliczeniach dostępne są naprężenia kontaktowe σz, τyz i τxz. W tabeli 4.21 "Powierzchnie - naprężenia kontaktowe" słupy od H do J wraz z siłami reakcji Rx, Ry i Rz są dodatkowo dostępne dla całej powierzchni.