Obliczenia zgodnie z analizą drugiego rzędu (też: P‑delta) wykrywa efekty odkształcenia wywołane obciążeniem, które mają wpływ na rozkład sił wewnętrznych. Siły osiowe w układzie konstrukcyjnym zwykle prowadzą do wzrostu momentów zginających: W przypadku prętów obciążonych ściskaniem powstają dodatkowe momenty, a tym samym powstają efekty nadliniowości obciążeń i momentów. Z drugiej strony siły rozciągające mają pozytywny wpływ.
W programach RFEM i RSTAB można obliczać przypadki obciążeń i kombinacje obciążeń zgodnie z różnymi metodami analizy (patrz rysunek 01). Jednak kombinacje wyników nakładają się na wyniki obliczonych przypadków obciążeń i kombinacji, dzięki czemu metoda analizy może być kontrolowana tylko pośrednio.
Obliczenia zgodnie z analizą drugiego rzędu analizują problemy ze statecznością, na przykład wyboczenie. W module dodatkowym RF-/STEEL EC3 można również przeprowadzić analizę stateczności z uwzględnieniem zwichrzenia. Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Warping Torsion umożliwia przeprowadzenie analizy zgodnie z teorią drugiego rzędu z 7 stopniami swobody (skręcanie skrępowane).
W przypadku konstrukcji stalowych, jeżeli siła ściskająca w pręcie przekracza 10% idealnego obciążenia krytycznego [4], obliczenia należy przeprowadzać zgodnie z teorią drugiego rzędu. W przypadku konstrukcji betonowych obowiązują określone smukłości graniczne. Konstrukcje drewniane są zwykle obliczane zgodnie z liniową analizą statyczną.
Das Kapitel 7.2.1.1 im RFEM-[1] beziehungsweise RSTAB-Handbuch [2] enthält weitere Hinweise zu den Berechnungstheorien.
W załączonym przykładzie obciążenie jest analizowane zgodnie z liniową analizą statyczną i analizą drugiego rzędu. Na głowicę słupa działa obciążenie pionowe o niewielkim obciążeniu poziomym (patrz Rysunek 02). Siła osiowa nie ma wpływu na rozkład momentów My w PO 1. Jednak dodatkowy moment zgodnie z analizą drugiego rzędu jest wyraźnie widoczny w PO 2. W przypadku dalszego zwiększenia obciążenia (lub zmniejszenia przekroju) program wyświetli komunikat o niestateczności.