Metoda k - ω wykorzystuje dwie zmienne do określenia lokalnej dyssypacji turbulentnej: energia kinetyczna turbulencji k i dyssypacja ω :
Model k - ω zawiera ulepszony opis przepływów przyściennych, ale wykazuje słabości w modelowaniu swobodnych przepływów. Jego wyniki silnie zależą od wyboru wartości ω w swobodnym przepływie, co prowadzi do wysokiej wrażliwości na turbulentną skalę długości Lt.
Aby rozwiązać ten problem, opracowano model SST (transport naprężeń ścinających), łączący zalety obu podejść:
- W celu dokładniejszego uchwycenia przepływu w warstwie granicznej wykorzystywany jest model kw w pobliżu ścian.
- W stanie swobodnym przełącza na model k-ε, aby wykorzystać swoje mocne strony w tym obszarze.
- Przejście między modelami uzyskuje się dzięki funkcjom łączenia.
Dodatkowe ulepszenia w modelu SST obejmują:
- Ograniczenie lepkości turbulentnej w celu lepszego przewidywania separacji przepływu w przypadku niekorzystnych gradientów ciśnienia.
- Ograniczenie energii kinetycznej w obszarze punktu stagnacji, podobnie jak w ulepszonych wariantach k-ε.
- uwzględnienie przenoszenia naprężeń stycznych, od którego wzięła się nazwa modelu.