Do rozwiązywania równań przepływu odpowiednie są różne metody numeryczne, takie jak metoda elementów skończonych, metoda różnic skończonych i metoda objętości skończonych, które bezpośrednio wykorzystują równania Naviera-Stokesa, a także metody cząstek kinetycznych. Ze względu na mnogość wariantów w ramach tych klas metod, trudno jest zidentyfikować metodę uniwersalnie optymalną. Rząd zbieżności odgrywa istotną rolę we wszystkich metodach dyskretyzacji, a większość dostępnych na rynku norm oferuje przestrzenną zbieżność kwadratową dla pola prędkości oraz liniowe lub kwadratowe przybliżenie dla pola ciśnienia.
Oprócz rzędu zbieżności, decydujące znaczenie dla jakości rozwiązania mają stateczność, dyfuzja numeryczna i rozproszenie. Dyfuzja numeryczna może prowadzić do sztucznego zwiększenia lepkości, podczas gdy dyspersja numeryczna może powodować oscylacje lub błędy fazowe w obliczeniach przejściowych.
Metody kinetyczne, takie jak Lattice Boltzmann Method (LBM), dyskretyzują uproszczone równanie Boltzmanna zamiast równań Naviera-Stokesa i są dobrze dostosowane do rozwiązywania problemów z przepływem słabo ściśliwym w inżynierii wiatrowej. Metody równań całkowych, takie jak metoda cząstek wirowych, są czasami wykorzystywane do określania interakcji pomiędzy cieczą a konstrukcją mostową.
Niektóre metody szybkich cząstek są wykorzystywane do prostych wizualizacji i tworzenia efektów filmowych w 3D, ale zazwyczaj nie są odpowiednie w inżynierii wiatrowej ze względu na brak fizycznej dokładności.