Lepki przepływ w pobliżu ściany bez poślizgu charakteryzuje się naprężeniem ścinającym, które jest powiązane z gradientem prędkości prostopadle do ściany. Odległość z punktu od ściany, w odniesieniu do długości lepkiej ν, jest odległością względną od ściany z+, którą można wyznaczyć lub zweryfikować dopiero po obliczeniach:
Bezwymiarowa odległość od ściany z+ definiuje różne obszary przepływu: lepką podwarstwę (z + < 5), warstwę buforową (5 < z + < 30) oraz turbulentną warstwę graniczną (z + > 30). W praktyce złożone zachowanie ścian jest często przybliżane przez funkcje ścian. Rozróżnia się modele „przy ścianie” lub „o niskiej liczbie Reynoldsa”, w których można rozwiązać podwarstwę ( z+ ≈1) oraz modele „przy ścianie” lub „o wysokiej liczbie Reynoldsa”, w których pierwsza komórka powinna leżeć poza podwarstwą (z+ >11).
Aby dokładnie odwzorować ciśnienia i siły, kluczowe znaczenie ma realistyczne modelowanie separacji przepływu. W przypadku konstrukcji o ostrych krawędziach proces ten występuje na krawędziach, natomiast w przypadku powierzchni zakrzywionych proces ten jest bardziej złożony i wymaga zastosowania zaawansowanych reguł dotyczących ścian.
W przypadku stosowania funkcji ściany równoważna chropowatość ziaren piaskowych ks musi być mniejsza niż lub równa odległości pierwszego węzła obliczeniowego od ściany. Dokładne położenie tego węzła zależy od zastosowanej metody numerycznej.
Naprężenia styczne mają wpływ na całkowitą nośność i są szczególnie ważne dla współczynnika siły poziomej w konstrukcjach skrzydłowych. W przypadku konstrukcji z separacją przepływu, prawidłowe uchwycenie warstw ścinania w obszarach separacji ma większe znaczenie.