Charakterystyki przepływu na terenie niejednorodnym różnią się znacznie od charakterystyk na terenie jednorodnym. Zmiany w chropowatości i cechach topograficznych znacząco wpływają na warstwę Prandtla, prowadząc do zauważalnych zmian w profilach prędkości i parametrach turbulencji. Dane meteorologiczne pokazują, że złożone topografie prowadzą do większych odchyleń standardowych kierunku wiatru i większego stosunku intensywności turbulencji do prędkości naprężenia ścinającego. Wraz ze wzrostem złożoności terenu gęstości widma przesuwają się w kierunku niższych częstotliwości, a maksima przesuwają się również w kierunku niższych częstotliwości bezwymiarowych.
Normy dotyczące obciążenia wiatrem, takie jak EN 1991-1-4:2005, uwzględniają głównie proste niejednorodności, takie jak przejścia między kategoriami chropowatości w płaskim terenie lub przepływy wiatru nad izolowanymi obiektami topograficznymi. Są one uwzględniane przy użyciu współczynników topograficznych w odniesieniu do profilu prędkości dla płaskiego terenu, z rozróżnieniem na obszary nawietrzne i zawietrzne. W przypadku terenu o niewielkim niejednorodności metody te można modyfikować w celu uwzględnienia specyficznych warunków. Dodatkowa literatura, taka jak prace Cooka, przedstawia stosunki lokalnych prędkości wiatru do prędkości wiatru zbliżonego do różnych scenariuszy topograficznych.