Odpowiedź:
Prawdopodobnie Twój nowy komputer z procesorem Intel jest dwunasty generacji lub nowszej.
Na dzień 12. (Alder Lake) procesorów Core i firma Intel przeprowadziła fundamentalną zmianę w architekturze procesorów.
Do tej pory procesor zawierał kilka identycznych rdzeni. Na dzień 12. generowanie, jest inaczej.
Istnieją dwa różne typy rdzeni. Wydajne rdzenie (rdzenie P) są przystosowane do dużej mocy obliczeniowej. W tym celu zużywają dużo energii elektrycznej. Wysokie zużycie energii oznacza, że baterie w laptopie szybciej się wyczerpują, a procesor generuje więcej ciepła, które musi zostać rozproszone przez układ chłodzenia.
Oprócz rdzeni P istnieją rdzenie zwiększające wydajność (rdzenie E). Przejmują one wiele małych zadań w tle, w których szybkość nie odgrywa większej roli. Rdzenie typu E są znacznie wolniejsze, ale również zużywają znacznie mniej energii elektrycznej, a zatem wytwarzają mniej ciepła.
Procesory z różnymi typami rdzeni nie są nowym wynalazkiem firmy Intel. Od dawna jest to standard w telefonach komórkowych i innych urządzeniach mobilnych. Tutaj wymagania dotyczące niskiego zużycia energii i pokrycia krótkotrwałych obciążeń szczytowych są jeszcze bardziej rygorystyczne niż w przypadku komputerów przenośnych lub stacjonarnych. Apple wykorzystuje tę technologię również w urządzeniach z procesorami M.
Zadaniem systemu operacyjnego jest teraz przypisanie uruchomionych procesów do rdzeni. To zadanie jest wykonywane przez Harmonogram. Nie jest łatwym zadaniem, aby określić, czy proces musi zostać przydzielony do rdzeni P, czy też rdzenie E są wystarczające. Planista wykorzystuje w tym celu między innymi uprawnienia użytkownika oraz:
Jeśli przyjrzymy się teraz architekturze programu RFEM, staje się jasne, że mogą wystąpić problemy.
Architektura programu RFEM jest podzielona na dwie części. Z jednej strony istnieje program z graficznym interfejsem użytkownika. Otrzymuje on dane wprowadzone przez użytkownika i wyświetla wyniki graficznie. Z drugiej strony istnieje solwer. Program odczytuje dane wejściowe, przeprowadza obliczenia i przesyła wyniki z powrotem do programu RFEM.
W programie RFEM jeden (RFEM 5) lub kilka (RFEM 6) solwerów rozpoczyna obliczenia, które następnie przeprowadzają obliczenia równolegle na kilku rdzeniach. Są to oczywiście zadania wymagające dużej ilości obliczeń.
Ze względu na to, że procesy te są uruchamiane przez program główny jako niewidoczne podprocesy, może się zdarzyć, że procesy te są wykonywane na wolnych rdzeniach E.
W rezultacie program RFEM działa na procesorze 12. generacja i wyższa nagle oblicza znacznie wolniej niż na starszym procesorze 11 generowanie.
Szybkim rozwiązaniem jest uruchamianie programu RFEM z uprawnieniami administratora. Ze względów bezpieczeństwa nie zawsze jest to jednak możliwe.
Innym rozwiązaniem jest wpływ na regułę wykonywania podprocesów na rdzeniach E. W tym celu należy wykonać następujące kroki:
- Otwórz rejestr.
- Wyszukaj "Zasady niejednorodnego planowania wątków."
- Edytuj klucz "Atrybuty" i ustaw go na "0".
