Nośność na zginanie połączenia stalowego

🔩 Nośność na zginanie połączenia stalowego:

1. Równoważny króciec teowy (metoda komponentów składowych) 🆚 Wymiarowanie modelu numerycznego

📚 Porównanie obliczeń ręcznych prowadzonych metodą równoważnego króćca teowego z wynikami obliczeń w rozszerzeniu Połączenia stalowe (opartych na obliczeniach modelu numerycznego) jest zawsze fascynujące. Obie te metody mają ze sobą wiele wspólnego, a przewidywane nośności są zazwyczaj bardzo podobne. Model numeryczny uwzględnia wszystkie właściwości konstrukcyjne uwzględnione w metodzie komponentów składowych. Dokładne modelowanie zachowania elementów konstrukcyjnych za pomocą Metody Elementów Skończonych (MES) oferuje znaczną przewagę w symulacji różnych geometrii połączeń stalowych przy różnych obciążeniach. Podejście to jest szczególnie korzystne w przypadku zadań, dla których analiza ręczna stanowi wyzwanie.

💡 Porównajmy te metody na prostym przykładzie połączenia śrubowego ze słupem na blachę czołową pod wpływem momentu zginającego. Wyniki analizy numerycznej zostaną porównane z obliczeniami nośności na zginanie według:
'Przykład C.1 - Blacha czołowa z połączeniem śrubowym (nieusztywniona)' opracowano w:

📖 'Połączenia w konstrukcjach stalowych: Połączenia przenoszące momenty zgodnie z Eurokodem 3 (publikacja 398 autorstwa SCI i BCSA, https://lnkd.in/dAfizEaH)"

📊 Najpierw krótko opiszemy nośność połączenia na zginanie zgodnie z wymienioną literaturą. Następnie zbadamy powstawanie odkształcenia plastycznego pod wpływem przyrostowego obciążenia w modelu numerycznym, aż do osiągnięcia maksymalnego wykorzystania. Porównamy wyznaczone nośności i zweryfikujemy, czy odkształcenia plastyczne w modelu numerycznym wystąpiły w oczekiwanych miejscach.
Analizując wyniki, możemy potwierdzić, że obie metody prowadzą do prawie identycznych prognoz nośności na zginanie, a różnice są bardzo małe. 👍

• Rozszerzenie Połączenia stalowe – wszystko w jednym