Odpowiedź:
Kontakt nieliniowy pomiędzy prętem drugorzędnym a membraną może odbywać się za pomocą zbioru elementów prętowych pomiędzy prętem a powierzchnią. Wymaga to umieszczenia pręta mimośrodowego w płaszczyźnie siły ściskającej wynikającej z efektu membranowego i linii połączenia złącza membranowego. Odległość geometryczna pomiędzy prętem a membraną musi być zorientowana na odległość fizyczną pomiędzy osią pręta a połączeniem membrany.
Aby połączenie przebiegało równomiernie na całej długości, konieczne jest zapewnienie równomiernego rozmieszczenia połączenia z taką samą liczbą węzłów ES na osi pręta oraz na linii kontaktu w rzucie na powierzchnię membrany. Taki rozkład i orientację węzłów ES uzyskuje się poprzez umieszczenie odpowiednich węzłów topologii na osi pręta i odpowiedniej linii kontaktu na powierzchni. Odległość węzła topologii należy dobrać w odniesieniu do siatki siatki połączonej powierzchni membrany.
Samo połączenie musi być zaprojektowane z wykorzystaniem pręta sztywnego, który ulega nieliniowemu uszkodzeniu pod wpływem obciążenia ściskającego pomiędzy powstałymi parami węzłów. W takim przypadku podana nieliniowość musi zostać zaimplementowana z nieliniowością prętową „Uszkodzenie przy rozciąganiu”. Połączenie sztywnego pręta w rejonie mimośrodu jest w pełni kompatybilne (odporność na zginanie) i powinno odbywać się ze zwolnieniem translacyjnym w osi y/z, która jest lokalnie odniesiona do osi sztywnego pręta w obszarze membranę.
Ze względu na wybraną nieliniowość i istniejący kierunek wypadkowej siły ściskającej w związku ze zwolnieniem translacyjnym, modelowanie kontaktowe jest w stanie przenieść tylko siły ściskające na przyłączoną belkę drugorzędną. W przypadku obciążenia ssaniem, elementy łączące ulegają uszkodzeniu, a membrana płynnie odsuwa się od belki drugorzędnej.
