Jeśli pracujesz z obciążeniami ruchomymi i chcesz w jak największym stopniu zautomatyzować pracę, program RFEM 6 jest właśnie tym, czego potrzebujesz! Nasz program umożliwia szybkie i łatwe przykładanie obciążeń ruchomych oraz generowanie związanych z nimi przypadków obciążeń - i to bez konieczności zakupu dodatkowych produktów. Dlatego też, jeśli masz licencję RFEM 6, korzystasz z licencji studenckiej lub masz 45-dniową bezpłatną wersję trial, możesz tworzyć i przykładać obciążenia ruchome, takie jak pojazdy na mostach, całkowicie bezpłatnie.
Jak być może już wiesz, wprowadzanie obciążeń prętowych i powierzchniowych w programie RFEM 6 jest znacznie ułatwione dzięki generatorom obciążeń. Jednym z nich jest Generator obciążeń ruchomych, który jest bezpośrednio zintegrowany z programem RFEM 6 i umożliwia przyłożenie pojedynczego obciążenia lub modeli obciążeń składających się z kilku obciążeń na powierzchniach, a także generowanie przypadków obciążeń wynikających z różnych pozycji tych obciążeń. Procedurę definiowania obciążeń i generowania odpowiednich przypadków obciążeń w kreatorze krok po kroku opisano w Bazie informacji:
W tym artykule pokazano na praktycznym przykładzie, jak za pomocą generatora obciążenia ruchomego utworzyć obciążenie, które porusza się po moście. Celem jest odwzorowanie obciążeń P jako dwóch obciążeń powierzchniowych p w odległości zdefiniowanej przez skrajnię, z których każde działa na określonej szerokości i długości (są one na przykład pokazane w obszarze styku z kołem). Schemat obciążenia pokazano na rysunku 1; odpowiedni most można zobaczyć bezpośrednio poniżej i jest również dostępny do pobrania.
243x
76x
Obciążenia powierzchniowe pokazane na rysunku 1 powinny być przyłożone do mostu wzdłuż trajektorii, którą należy zdefiniować jako jeden z parametrów w generatorze obciążenia ruchomego. Jeśli przeczytałeś powyższy artykuł, wiesz, że trajektoria jest zdefiniowana przy użyciu zbioru linii. Chociaż zbiór linii można utworzyć za pomocą okna dialogowego Nowy zbiór linii bezpośrednio w generatorze obciążenia ruchomego, zaleca się wcześniejsze zdefiniowanie zbioru linii reprezentujących trajektorię w modelu RFEM. W tym przykładzie, obciążenie przesuwające się wzdłuż pionowego środka pomostu; z tego względu linie 46, 49, 50 i 51 są zgrupowane w Zbiór linii 1 - trajektoria (rysunek 2).
Chociaż jest to tylko kwestia preferencji, model obciążenia można również zdefiniować z wyprzedzeniem. Jak zapewne wiecie z artykułu w KB na temat obciążeń ruchomych, o którym mowa powyżej, model obciążeń zarządza parametrami obciążeń ruchomych i definiuje zbiór obciążeń, które poruszają się wzdłuż trajektorii. Można to zrobić otwierając okno Nowy model obciążenia w Nawigatorze, jak pokazano na rysunku 3. W tym przykładzie wystarczy podać składową obciążenia zdefiniowaną jako siła działająca w globalnym kierunku Z. Rozkład obciążenia powinien być przypisany jako Oś – wolne obciążenie prostokątne, ponieważ mają zostać przyłożone dwa obciążenia powierzchniowe (p) o wartości 240 kN/m2 działające na szerokości i długości 0,250 m. Wolne obciążenia prostokątne są następnie przykładane w odległości zdefiniowanej przez skrajnię, która w tym przypadku wynosi 1,5 m.
Teraz można otworzyć okno dialogowe Generator obciążenia ruchomego i kontynuować, wprowadzając pozostałe parametry obciążenia ruchomego (rys. 4). W pierwszej kolejności należy określić powierzchnie, na których mają zostać wygenerowane obciążenia ruchome. W przypadku mostu, o którym mowa, można po prostu zaznaczyć pole „Wszystkie”, ponieważ w modelu nie ma innych powierzchni niż te, do którego ma zostać przyłożone obciążenie (tj. powierzchnie 1-8).
Następnie należy zdefiniować parametry geometryczne obciążenia ruchomego, definiując trajektorię i pasy ruchu. W przypadku pierwszego z nich zbiór linii 1 -trajektoria został już wstępnie zdefiniowany, tak że można go wybrać bezpośrednio z listy rozwijanej. W tym drugim przypadku wystarczy zdefiniować tylko jeden pas i krok ruchu ∆ 0,250 m (tj. długość samego obciążenia), ponieważ ma ono reprezentować obciążenie poruszające się w sposób ciągły wzdłuż mostu (rysunek 4). Ta konkretna reprezentacja obciążenia nie wymaga jednak mimośrodów, uskoków ani odbić.
Po zdefiniowaniu parametrów geometrycznych obciążenia i modelu obciążenia, w zakładce Ruchy można połączyć je w zestaw ruchów (Rysunek 5). Ponieważ w poprzedniej zakładce został zdefiniowany tylko jeden pas, należy wybrać tylko pas 1 i utworzony wcześniej model obciążenia 1-Podstawowy. Współczynnik obciążenia, który jest używany do skalowania efektu obciążenia, jest automatycznie ustawiany na 1 i jest to wartość, którą należy zachować, ponieważ w tym przykładzie nie ma potrzeby zwiększania obciążenia. Ponieważ na tym samym pasie nie ma kilku obciążeń, opcje „Odległość od poprzedniego obciążenia” oraz opcja „Niezależnie od poprzedniego obciążenia” również nie są dostępne w tym przypadku.
Ostatnim krokiem kreatora obciążenia ruchomego jest wygenerowanie przypadków obciążeń skojarzonych z różnymi pozycjami obciążenia ruchomego. W tym celu należy wybrać kategorię oddziaływania, do której ma zostać przypisany każdy przypadek obciążenia. Jak zapewne wiesz, jest to ważne, ponieważ kategorie oddziaływania kontrolują superpozycję przypadków obciążeń, a także częściowe współczynniki bezpieczeństwa i współczynniki kombinacji. W tym przykładzie można przypisać przypadki obciążeń do kategorii oddziaływań „Obciążenia użytkowe – kategoria F: strefa ruchu - masa pojazdu <= 30 kN".
Przypadki obciążeń powiązane z obciążeniem ruchomym można teraz znaleźć obok wszystkich innych przypadków obciążeń w zakładce Przypadki obciążeń w oknie Przypadki obciążeń i kombinacje, w Nawigatorze w pozycji Przypadki obciążeń oraz na pasku narzędzi. W ten sposób można wybrać przypadek obciążenia z rozwijanej listy na pasku narzędzi lub w Nawigatorze i przejrzeć wygenerowane obciążenie w tym przypadku, jak pokazano na rysunku 7.
