Obciążenia przy formowaniu są definiowane przy użyciu odpowiednich obciążeń obiektu. Można zdefiniować obciążenia powierzchniowe, obciążenia prętowe i obciążenia bryłowe.
Obciążenia powierzchniowe i obciążenia prętowe mają typ obciążenia Form-Finding. W przypadku obciążeń bryłowych należy wybrać typ Obciążenie gazowe.
Dla obiektów, które są podzielone, ale faktycznie połączone w modelu, istnieje również zbiór obciążeń prętowych, zbiór obciążeń powierzchniowych i zbiór obciążeń objętościowych. Pojęcie tych obciążeń odpowiada obciążeniom regularnym, dlatego nie są one ponownie wyraźnie wymienione.
Obciążenia prętowe
Obciążenia prętowe typu Form-Finding mogą być definiowane geometrycznie lub jako siła.
Obciążenia prętowe - typ definicji geometrycznej
Typ Definicja geometryczna umożliwia definicję kształtu za pomocą następujących opcji:
- Długość (Lc )
- Długość bez obciążenia (Lmfg )
- Zwis (S)
- Maksymalne ugięcie pionowe (Smax | Kierunek obciążenia ZL )
- Pionowe ugięcie punktu dolnego (Sniskie | Kierunek obciążenia ZL )
Dla wszystkich obciążeń geometrycznych istnieje możliwość ich definicji względnej lub bezwzględnej. Klikając symbol
można przełączać się między definicją bezwzględną a względną. W przypadku definicji względnej oznaczenie obciążenia zawiera skrót rel.
Definicję sił wewnętrznych można ustawić jako rozciąganie lub ściskanie dla wszystkich obciążeń geometrycznych. Należy pamiętać, że zgodnie z definicją kable mogą przenosić tylko rozciąganie. Z drugiej strony, dla pręta można znaleźć kształt poddany rozciąganiu lub ściskaniu.
Obciążenia prętowe - typ definicji siły
Typ Definicja siły umożliwia definicję kształtu przy użyciu następujących opcji:
- Średnia siła w pręcie (Tavg )
- Maksymalna siła w pręcie (Tmax )
- Minimalna siła w pręcie (Tmin )
- Pozioma składowa rozciągania (Fx )
- Pociąg na końcu i (Ti | Początek pręta)
- Pociąg na końcu j (Tj | koniec pręta)
- Minimalne rozciąganie na końcu i (Tmin, i | Początek pręta)
- Minimalny ruch na końcu j (Tmin, j | koniec pręta)
- Gęstość siły (FD)
Obciążenia powierzchniowe
Obciążenia powierzchniowe mogą być definiowane jako siła lub naprężenie w form-finding. Możesz wybrać pomiędzy Metoda standardowa i Metoda rzutowania . Ponadto w metodzie standardowej dostępna jest definicja ugięcia podczas definiowania kształtu.
- /#
Należy wspomnieć, że aby zastosować ortotropowe naprężenie wstępne powierzchni, Należy ustawić opcję Konkretny numer osi w oknie dialogowym Edytuj powierzchnie i odpowiednio dostosować parametry wejściowe powierzchni. image@025956#
Obciążenie powierzchniowe - metoda standardowa
Metoda standardowa opisuje wektor, który może swobodnie poruszać się w przestrzeni aż do pozycji docelowej.
Obciążenie powierzchniowe - standardowa metoda ugięcia
Dzięki definicji ugięcia możliwe jest określenie ugięcia membrany, a tym samym przede wszystkim modelowanie poduszek. Użytkownik określa, jak bardzo powierzchnia może zostać ugięta, a skojarzona definicja siły jest automatycznie określana iteracyjnie. Wystarczy zdefiniować stosunek sił w nx i ny.
Zwis może być powiązany z następującymi płaszczyznami urojonymi:
- Podstawowe
- Układ współrzędnych
- Powierzchnia
Podstawa odnosi się do samej powierzchni. Używana jest płaszczyzna bazowa. W przypadku zakrzywionej powierzchni są to zwykle podparte krawędzie.
Układ współrzędnych odnosi się do zdefiniowanego układu współrzędnych. Decydującym czynnikiem jest tutaj oś Z (w przypadku obróconego układu współrzędnych oś W). Zwis jest mierzony jako skok od powierzchni do osi.
Zwis można również zdefiniować w odniesieniu do innej powierzchni.
Poniższy model przedstawia różne modele.
Obciążenie powierzchniowe - metoda rzutowania
Metoda rzutowania może być zdefiniowana w programie RFEM jako prostopadłe lub promieniowe.
Aby porównać metody rzutowania prostopadłego i promieniowego, zapoznaj się z poniższym plikiem modelu.
Obciążenia powierzchniowe są zdefiniowane w następujący sposób:
| Numer | Rozkład obciążenia | Definicja siły [kN/m] | Definicja siły [kN/m] | Kształt | Powód |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ortogonalny | nx = 2 | ny = 2 | Kołowy | to samo naprężenie w X i Y |
| 2 | Ortogonalny | nx = 2 | ny = 10 | Eliptyczny | wyższe naprężenie w Y |
| 3 | Ortogonalny | nx = 10 | ny = 2 | Eliptyczny | wyższe naprężenie w X |
| 4 | Radialny | nr = 2 | nt = 2 | Kołowy | to samo naprężenie wstępne w r oraz t |
| 5 | Radialny | nr = 2 | nt = 10 | Okrągły, mocny stożek | wyższe naprężenie wstępne w t |
| 6 | Radialny | nr = 10 | nt = 2 | Okrągły, słaby stożek | wyższe naprężenie wstępne w r |
Obciążenie powierzchniowe - metoda rzutowania prostopadłego
Metoda rzutowania ortogonalnego opisuje wektor częściowo ruchomy w przestrzeni i ustalony na globalnych współrzędnych XY.
Obciążenie powierzchniowe - metoda rzutowania promieniowego
Metoda rzutowania promieniowego opisuje wektor, który może częściowo poruszać się w przestrzeni i jest zamocowany na zdefiniowanych osiach promieniowych i osiach stycznych.
W przypadku metody rzutowania promieniowego konieczne jest zdefiniowanie osi. Za pomocą przycisku
można z łatwością uchwycić dwa punkty w modelu. Jest to zazwyczaj oś pionowa znajdująca się w środku błony stożkowej.
Obciążenia bryłowe
Obciążenia bryłowe typu Obciążenie gazem można definiować za pomocą różnych zachowań gazu.
Obciążenia bryłowe - typ obciążenia gazem
Typ Obciążenie gazem umożliwia zdefiniowanie kształtu na podstawie następującego zachowania gazu:
- Wynikowe nadciśnienie (po )
- Wzrost nadciśnienia (Δpo )
- Wynikowa objętość (V)
- Zwiększenie głośności (ΔV )
Pojęcia te zdefiniowano w następujący sposób:
| Skrót | Opis |
|---|---|
| P | ciśnienie gazu |
| pp | Początkowe (atmosferyczne) ciśnienie gazu |
| po | Nadciśnienie gazu |
| po | Przyrost nadciśnienia gazu |
| P[LinkToImage02] | Aktualne ciśnienie gazu (odpowiada pp bez stanu początkowego/etapu budowy) |
| V | Bryła gazowa |
| Va | Aktualna objętość gazu |
| ΔV | Przyrost objętości |
| T | temperatura gazu |
| Tp | Początkowa temperatura gazu |
