To okno jest wyświetlane, jeżeli w oknie dialogowym 1.1 Dane ogólne został wybrany co najmniej jeden pręt prętowy, a analizę stateczności przeprowadza się metodą ogólną zgodnie z [1] rozdział 6.3.4 (ustawienie domyślne).
Jeżeli w oknie dialogowym Szczegóły (patrz Rysunek 3.2 ) w oknie dialogowym Szczegóły zostanie zaznaczona Równoważna metoda pręta (patrz Rysunek 3.2 ), okno 1.7 nie zostanie wyświetlone. W tym przypadku boczne podpory pośrednie można zdefiniować w oknie 1.4 za pomocą punktów podziału.
Aktualna tabela zarządza warunkami brzegowymi zbioru prętów zaznaczonymi po lewej stronie w nawigatorze!
Podpory zdefiniowane w RFEM lub RSTAB (na przykład w Z dla belki ciągłej) nie są istotne w tym oknie: Rozkłady momentów i sił tnących w celu określenia współczynnika wzmocnienia są automatycznie importowane z RFEM / RSTAB. W tym przypadku definiowane są warunki podparcia wpływające na błąd stateczności (wyboczenie, wyboczenia skrępowane).
Obsługiwane są początkowo i końcowo węzły zbioru prętów.
Wszelkie inne podpory, na przykład ze względu na połączone pręty, należy dodać ręcznie.
Poprzez kliknięcie na przycisk 
w oknie programu RFEM, możemy graficznie wybrać węzły.
Według [1] Punkt 6.3.4 (1) umożliwia projektowanie pojedynczo symetrycznych przekrojów obciążonych jedynie ich płaszczyzną główną. W przypadku tej metody analizy konieczne jest poznanie współczynnika amplifikacji α cr, op dla całego zbioru prętów. W celu określenia tego współczynnika program tworzy płaską strukturę z czterema stopniami swobody dla każdego węzła.
Podczas wprowadzania podpór węzłowych ważna jest orientacja osi zbioru prętów. Program sprawdza położenie węzłów i wewnętrznie definiuje osie podpór węzłowych dla Okienka 1.7 zgodnie z Rysunkiem 2.28 do Rysunku 2.31 . Przyciski [Lokalny układ współrzędnych] znajdujące się pod grafiką modelu ułatwiają orientację: Umożliwia wyświetlanie zestawu prętów w widoku częściowym, w którym osie są wyraźnie widoczne. Przykład znajduje się w Bazie informacji na naszej stronie internetowej.
Jeżeli wszystkie pręty zbioru prętów spoczą na linii prostej, jak pokazano na rysunku 2.28 , lokalny układ współrzędnych pierwszego pręta w zbiorze prętów odpowiada równoważnemu układowi współrzędnych całego zbioru prętów.
Jeżeli pręty zbioru prętów nie spoczywają na linii prostej, nadal muszą leżeć w tej samej płaszczyźnie. Na rysunku 2.29 widoczna jest pionowa płaszczyzna. W tym przypadku oś X 'jest pozioma i zorientowana w kierunku płaszczyzny. Oś Y 'jest również pozioma i zdefiniowana prostopadle do osi X'. Oś Z' jest skierowana prostopadle do dołu.
Jeżeli pręty zbioru wyboczeniowego znajdują się w płaszczyźnie poziomej, oś X 'jest zdefiniowana równolegle do osi X globalnego układu współrzędnych. Oś Y jest zatem zorientowana w kierunku przeciwnym do globalnej osi Z, a oś Z 'jest równoległa do globalnej osi Y.
Rysunek 2.31 pokazuje ogólny przypadek zbioru prętów wyboczonych: Pręty nie spoczywają na linii prostej, lecz na płaszczyźnie nachylonej. Definicja osi X 'wynika z linii przecięcia płaszczyzny pochylonej i poziomej. W ten sposób oś Y 'jest prostopadła do osi X' oraz w pozycji pionowej do płaszczyzny pochylonej. Oś Z 'jest zdefiniowana prostopadle do osi X' i Y '.
Przyciski pod grafiką posiadają następujące funkcje:
| Wyświetla szkic modelu lub układu |
| Wyświetla pręty jako rendering 3D lub model wire-frame |
| Pokazuje aktualny zbiór prętów lub cały model |
| Wyświetlanie nieistotnych prętów modelu jako przezroczystych lub nieprzezroczystych |
|
| Wyświetla zbiór prętów z lokalnym układem współrzędnych lub całym modelem |
| Pokazać widok w kierunku X-osi |
| Przedstawia widok w kierunku przeciwnym do osi Y. |
| Pokazać widok w kierunku Z-osi |
| Ustawić widok izometryczny |
Za pomocą przycisku [Edytować element usztywniający osnowy] można wyznaczyć stałą długości przez sprężynę osnowy.
W oknie dialogowym Edytować narożnik sprężystości dostępne są następujące typy usztywnienia osnowy:
- Połączenie na blachę czołową
- Ceownik
- Kąt
- Słup łączący
- Część wspornika
Materiały i przekroje można wybierać za pomocą list i przycisków [Biblioteka]. Przycisk # libraryimage1 # można wybrać również graficznie w modelu RFEM / RSTAB.
W zależności od parametrów, RF- / STEEL EC3 określa wynikową sprężynie trywialnej C ω, którą następnie można wczytać za pomocą [OK] w oknie 1.7.
Analiza wypaczeń o siedmiu stopniach swobody
W celu analizy zbiorów prętów zgodnie z analizą drugiego rzędu dla wyboczenia podatnego na wyboczenia z odkształceniem skrępowanym należy zaznaczyć odpowiednie pole wyboru w zakładce Skok skrętu okna dialogowego Szczegóły (patrz Rysunek 3.9 ). Tytuły tabel w oknie 1.7 zostaną odpowiednio dostosowane.
Analiza odkształceń wymaga licencji rozszerzenia modułu RF- / STEEL Warping Torsion .
W tym miejscu definiowane są warunki podparcia zbioru prętów wyróżnionych w systemie, które są dostępne w węzłach używanych prętów. Podpory węzłowe zdefiniowane w RFEM lub RSTAB są wstępnie ustawione, podobnie jak podpory na obu końcach zbioru prętów.
Poprzeczne podpory zbioru prętów muszą zostać dodane w postaci dodatkowej podpory. W ten sposób można odwzorować na przykład efekt płatwi w modelu przestrzennym RFEM lub RSTAB. Jeżeli w modelu pojedynczego zbioru prętów brakuje tej podpory, możliwe są jej niestabilności.
Za pomocą przycisku # libraryimage1 # obsługiwane węzły można wybrać graficznie w oknie roboczym programu RFEM / RSTAB.
W kolumnach od B do N należy określić warunki podparcia dla wybranych węzłów. Aby aktywować lub dezaktywować podpory i utwierdzenia dla odpowiednich stopni swobody, należy zaznaczyć pola wyboru. Alternatywnie można ręcznie wprowadzić stałe ze sprężystości translacyjnej i rotacyjnej.
Parametry Obroty podporą i Mimośrodowość umożliwiają modelowanie warunków podporowych w warunkach zbliżonych do rzeczywistych.
Na stronie internetowej naszej Bazy wiedzy można znaleźć przykład opisujący analizę skręcania skrętu belki jednoprzęsłowej.
Literatura