Odpowiedź:
Komponentowa metoda elementów skończonych (CBFEM) to metoda obliczeniowa do komputerowego obliczania i projektowania połączeń stalowych. Opiera się na podstawowej idei metody komponentowej zawartej w normie EN 1993-1-8, w której charakterystyka połączenia jest określana na podstawie (nieliniowych) sztywności i nośności poszczególnych podstawowych komponentów. Dzięki zastosowaniu metody komponentowej można z dużą dokładnością oszacować również zachowanie konstrukcyjne połączeń o częściowej nośności i odkształcalności. W wielu przypadkach umożliwia to bardziej ekonomiczny projekt niż przy założeniu wyłącznie przegubowego lub sztywnego połączenia.
Podczas gdy w klasycznej metodzie sztywności i nośności podstawowych komponentów są obliczane na podstawie półempirycznych wzorów i muszą być odpowiednio nakładają się na siebie, w CBFEM podstawowe komponenty są modelowane dyskretnie za pomocą odpowiednich elementów skończonych i łączone ze sobą. Sztywność połączenia oraz dokładny rozkład sił na poszczególne podstawowe komponenty wynikają następnie z (nieliniowego) obliczenia elementów skończonych. Następnie można sprawdzić nośność podstawowych komponentów z uwzględnieniem odpowiednich zasad projektowania - na przykład EN 1993-1-8 lub AISC 360. Zalety metody opartej na FE w porównaniu z klasyczną metodą komponentową obejmują między innymi:
- Większa elastyczność w zakresie definicji komponentów podstawowych oraz ich geometrii i właściwości materiałowych
- Większa elastyczność w definiowaniu warunków kontaktu i sprzężeń między komponentami podstawowymi
- Większa elastyczność w kształtowaniu połączeń; komponenty podstawowe mogą być łatwo wprowadzane w złożone geometrie połączeń
- Brak ograniczeń dotyczących obciążeń połączenia; wewnętrzny rozkład sił na poszczególne komponenty podstawowe wynika z obliczenia na szczegółowym modelu FE
- Lepsze zrozumienie mechanizmów awarii dzięki analizie odkształceń, sił, naprężeń i odkształceń we wszystkich częściach połączenia
Dodatek Połączenia stalowe, dostępny jako rozszerzenie dla RFEM 6, opiera się na komponentowej metodzie elementów skończonych (CBFEM) i płynnie łączy wymiarowanie połączeń z analizą statyczną całej konstrukcji nośnej, zapewniając jednocześnie kompatybilność i interakcję między modelem połączeń a modelem rusztu w każdym momencie.
