Wymiarowanie zbrojenia podłużnego, uproszczona metoda obliczeniowa wg do 6.8.6

Celem tego artykułu technicznego jest przeprowadzenie obliczeń zgodnie z ogólną metodą Eurokodu 2 na przykładzie słupa żelbetowego.




W rozszerzeniu Analiza naprężeniowo-odkształceniowa można użyć opcji, aby określić zależne od znaku naprężenia graniczne za pomocą składowej naprężenia.

Korzystając z płaszczyzn przycinania, lepiej zrozumiesz rozkład naprężeń w przekrojach prętów.

Stosując modalny współczynnik istotności (MRF) można ocenić, w jakim stopniu poszczególne elementy konstrukcyjne przyczyniają się do powstania rzeczywistego kształtu wyboczenia. Obliczenia opierają się na energii względnego odkształcenia sprężystego każdego pojedynczego pręta.
Dzięki MRF można rozróżnić lokalne i globalne kształty wyboczenia. Jeżeli kilka prętów ma znaczny MRF (np. > 20%), bardzo prawdopodobna jest niestateczność całej konstrukcji lub jej części. Jeżeli jednak suma wszystkich MRF dla kształtu drgań wynosi około 100%, należy spodziewać się lokalnego problemu ze statecznością (np. wyboczenia pojedynczego pręta).
Ponadto MRF może być wykorzystany do określenia obciążeń krytycznych i równoważnych długości wyboczeniowych poszczególnych prętów (np. do analizy stateczności). Kształty wyboczenia, dla których dany pręt ma małe wartości MRF (np. <20%), mogą zostać w tym kontekście pominięte.
MRF jest wyświetlany według kształtów wyboczenia w tabeli wyników w sekcji Analiza stateczności --> Wyniki według prętów --> Długości efektywne i obciążenia krytyczne.

Proces deformacji globalnych składowych deformacji można przedstawić jako sekwencję ruchów.
Jak mogę obliczyć i prawidłowo określić długości efektywne pręta?
Dlaczego rzeczywista głębokość zbrojenia różni się od rzeczywistej głębokości zastosowanej w kontrolach ścinania?
Czy można uwzględnić panele usztywniające i stężenia przeciwskrętne w obliczeniach globalnych?
Jak analizować reakcje podpór na podporach liniowych powierzchni? Czy w tym przypadku pomocne są przekroje wynikowe?