Odpowiedź:
Najprawdopodobniej błąd polega na wyborze przekroju:
W przypadku obliczeń ze stali należy wybrać przekrój z płaskowników cienkościennych zamiast prostokątnego przekroju bryłowego, patrz Rysunek 01.
Przyczyną występowania dużych naprężeń ścinających w przekroju bryłowym są istniejące punkty naprężeń przekroju lub odpowiadająca im grubość tego punktu naprężenia.
W przypadku przekroju z płaskowników cienkościennych w punktach narożnych przekroju występują cztery punkty naprężeń o odpowiedniej grubości t = 10 mm, patrz rysunek 02.
W przypadku przekroju bryłowego istnieje jednak inny punkt naprężenia w środku, w którym przyjmuje się maksimum wysokości h lub szerokości b jako grubość t dla tego typu przekroju. W tym przypadku szerokość b wynosi 200 mm, patrz rysunek 03.
Skutkuje to małym modułem przekroju Wt i odpowiednio wysokim naprężeniem tnącym.
Rozwiązaniem jest, jak opisano powyżej, wybranie płaskownika w programie głównym.