Zgodnie z EN 1993-1-3 [1], 3.2.2(1), uśredniona granica plastyczności fya może być stosowana w przypadkach, w których granica plastyczności jest oznaczona symbolem fy, jeżeli spełnione są warunki [1], 3.2.2(4) do (8).
Uśrednioną granicę plastyczności fya można wyznaczać na podstawie badań przekroju stalowego formowanego na zimno lub stosując uproszczoną metodę analityczną zgodnie z [1], równanie (3.1). Podwyższoną granicę plastyczności fya oblicza się zgodnie z [1], równanie (3.1), w następujący sposób:
gdzie:
Ag... pole przekroju brutto
k ... współczynnik liczbowy zależny od metody profilowania, k = 7 przy walcowaniu, k = 5 przy innych metodach profilowania przekroju
n ... liczba zagięć o kącie 90° w przekroju z promieniem wewnętrznym r ≤ 5 ⋅ t (zagięcia o kątach mniejszych niż 90° należy uwzględnić jako ułamki n)
t ... obliczeniowa grubość materiału stalowego przed formowaniem na zimno, z wyłączeniem wszystkich powłok metalicznych i organicznych
Przykład
Podwyższona granica plastyczności fya jest określana dla przekroju sigma pokazanego na rysunku 01 wykonanego ze stali S 355 EN 10025-2.
fyb = 35,5 kN/cm²
fu = 51,0 kN/cm²
Ag = 7,06 cm²
k = 7 dla przekroju walcowanego
r = 2 mm ≤ 5 ⋅ 2,5 = 12,5 mm → można uwzględnić wszystkie zagięcia
RF-STEEL Cold-Formed Sections
Profile zimnogięte można wymiarować zgodnie z [1] oraz EN 1993-1-5 [2] za pomocą rozszerzenia modułu RF-/STEEL Cold-Formed Sections. Podwyższona granica plastyczności fya jest uwzględniana w module RF-/STEEL Cold-Formed Sections zgodnie z [1], równanie (3.1). Przyjmuje się, że przekrój został utworzony poprzez walcowanie, tj. wartość stała liczbowa zależna od metody profilowania jest przyjmowana jako k = 7.
Podwyższona granica plastyczności fya jest wyświetlana w tabelach wyników RF-/STEEL Cold-Formed Sections. Rysunek 02 pokazuje podwyższoną granicę plastyczności fya wyliczoną dla przekroju typu sigma opisanego w tym przykładzie.