Metoda Lanczosa
Wartości własne są określane bezpośrednio. Stosując ten algorytm, zazwyczaj można osiągnąć szybką zbieżność. Ta metoda jest odpowiednia dla modeli standardowych i dlatego jest ustawiona domyślnie.
Więcej informacji: metoda Lanczosa
Źródła charakterystycznego wielomianu
Metoda ta również opiera się na metodzie obliczeń bezpośrednich. W przypadku większych układów konstrukcyjnych metoda ta może być szybsza niż metoda Lanczosa. Główną zaletą jest dokładność obliczeń wyższych wartości własnych.
Więcej informacji: Charakterystyczny wielomian
metoda iteracji podprzestrzeni
Wszystkie wartości własne są określane w jednym kroku. Spektrum macierzy sztywności ma duży wpływ na czas trwania obliczeń. Ponieważ macierz sztywności jest przechowywana w pamięci operacyjnej, metoda ta nie jest odpowiednia dla złożonych układów. Ponadto mogą zostać wyświetlone ujemne współczynniki obciążenia krytycznego.
Więcej informacji: Metoda podprzestrzeni Kryłowa
metoda iteracji ICG
Metoda Incomplete Conjugate Gradient wymaga niewielkiej ilości pamięci RAM. Ponieważ wartości własne są określane jedna po drugiej, wymaga to więcej czasu obliczeniowego w przypadku obliczeń małych i średnich układów konstrukcyjnych w porównaniu z metodą bezpośrednią. Spektrum nie ma jednak wpływu na czas trwania obliczeń. Metoda ICG jest odpowiednia do analizy bardzo dużych układów o niewielkiej liczbie wartości własnych. Metoda ta nie zapewnia ujemnych współczynników obciążenia krytycznego.
Więcej informacji: Metoda SG
Baza informacji