Podczas gdy w klasycznej teorii belki Bernoulliego zakłada się, że przekrój pręta pozostaje prostopadły do osi pręta podczas odkształcenia, ślizg przy ścinaniu jest uwzględniony w teorii belki Timoshenko (belka podatna). W rezultacie przekrój poprzeczny pręta nie pozostaje już prostopadły do osi pręta po odkształceniu (patrz Rysunek 01). Przy założeniu, że przekrój pozostaje płaski, rozkład naprężeń stycznych jest równomierny na całej wysokości belki. Ponieważ jednak rozkład jest paraboliczny, przy określaniu powierzchni ścinania uwzględniany jest współczynnik korekcji ścinania. Jest to 5/6 dla przekroju prostokątnego.