5250x
001679
2020-12-04

Porównanie rozdziału F: wyboczenie giętno - skrętne normy AISC - z metodą obliczania wartości własnych

Moduł dodatkowy RF-STEEL AISC umożliwia wymiarowanie prętów stalowych zgodnie z normą AISC 360-16. W poniższym artykule technicznym porównano wyniki obliczeń zwichrzenia zgodnie z rozdziałem F i wyniki pochodzące z analizy wartości własnych.

Wstęp

Podczas wymiarowania belek stalowych w module dodatkowym RF -STEEL AISC, domyślnie uwzględniane jest zwichrzenie (LTB). Analizę stateczności można przeprowadzić kilkoma metodami. W pierwszej metodzie zwichrzenie jest obliczane zgodnie z normą AISC 360-16 [1], rozdział F. W drugiej metodzie program RFEM przeprowadza analizę wartości własnych w celu obliczenia decydujących warunków stateczności i momentu krytycznego (Mcr). Wszystkie te metody opisano w tabeli 1.5 Długości efektywne - Pręty i można je zmienić za pomocą rozwijanego menu.

Rozdział F

W normie AISC 360-16 [1] , rozdział F, współczynnik modyfikacji (Cb ) jest obliczany na podstawie maksymalnego momentu w punktach środkowych przęsła i ćwiartkach wzdłuż belki, przy użyciu równania. F1-1. Konieczne jest również obliczenie długości niestężonej (Lr) oraz granicznej długości niestężonej bocznie (Lp). Na przykład, jeśli odniesiemy się do F.1-2b zawartego w przykładach weryfikacyjnych do AISC [2], przekrój W18 X 50 obciążono równomiernie. Ilustruje to rysunek 2. Do wykonania belki zastosowano stal A992, wprowadzono poprzeczne podpory boczne na końcach. Ciężar własny belki nie jest uwzględniany. Jak pokazano w poniższych obliczeniach ręcznych, RF-STEEL AISC może być użyty do obliczenia nominalnego momentu zginającego (Mn). Wartość ta jest następnie porównywana z wymaganą wytrzymałością na zginanie (Mr, y).

Najpierw obliczana jest wymagana wytrzymałość na zginanie.

Mu = (ω ⋅ L 2 )/8

Mu = 266,00 kip ft.

Teraz należy obliczyć współczynnik modyfikujący (Cb) z uwagi na wyboczenie giętno-skrętne dla środkowego odcinka belki za pomocą równania F1-1 [1].

Cb = 1,01

Współczynnik modyfikujący (Cb) należy obliczyć dla belki skrajnej za pomocą równania F1-1 [1].

Cb = 1,46

Miarodajna jest wyższa wymagana wytrzymałość i niższy współczynnik Cb. Teraz można obliczyć graniczną długość niestężonego odcinka (Lb) dla stanu granicznego plastyczności.

Lb = 69,9 cala = 5,83 stopy

Stosując równ. F2-6 [1] dla bisymetrycznego pręta o przekroju dwuteowym, graniczna długość odcinka niestężonego dla niesprężystego stanu granicznego zwichrzenia wynosi:

Lr = 203 cale

Teraz należy porównać stan graniczny plastyczności i stan graniczny nieelastycznego zwichrzenia, aby określić, który z nich jest decydujący. Najmniejsza wartość jest decydująca (Lp

Mn = 339 kip-ft

Na koniec, współczynnik wytrzymałości na zginanie (φb) jest mnożony przez Mn w celu uzyskania dostępnej nośności na zginanie 305 kip-ft.

Wartość własna

Druga metoda analizy zwichrzenia opiera się na wartości własnej lub analizie wyboczenia Eulera, która przewiduje teoretyczną wytrzymałość konstrukcji sprężystej na wyboczenie lub, w tym przypadku, pojedynczego pręta. Kiedy dochodzi do wyboczenia wartości własne problemu matematycznego są stosowane do określenia wartości obciążenia. Następnie kształt formy wyboczeniowej jest określany za pomocą wektorów własnych. Kiedy wynikowa sztywność konstrukcji osiągnie zero, następuje wyboczenie. Sztywność geometryczna wynikająca z naprężenia wywołanego ściskaniem jest w tym przypadku odejmowana od sztywności sprężystej. W większości przypadków największe znaczenie mają pierwsze postacie wyboczeniowe. [3]

Ponieważ obliczenia oparte na wartościach własnych są teoretyczne oraz przewidują stateczność konstrukcji idealnie sprężystej, metoda ta jest podejściem dokładniejszym i różni się od metody AISC 360-16 [1]. Prowadzi do mniej konserwatywnej wartości momentu krytycznego (Mcr).

Porównanie

Porównując wyniki uzyskane w module dodatkowym RFEM z wynikami w przykładzie weryfikacyjnym F.1-2B [2] z AISC 360-16 [1], uzyskane wartości są prawie takie same. Wyniki porównano poniżej na rysunkach 4 i 5, a model można pobrać pod artykułem.

RF-STEEL AISC umożliwia przeprowadzenie analizy wartości własnych w celu sprawdzenia zwichrzenia. Przykład F.1-2B [2] powyżej został zamodelowany w programie RFEM.  Rysunek 6 przedstawia wyniki analizy wartości własnych.

Ta sama wartość, obliczona na podstawie przykładów obliczeniowych AISC, wyszła jako:

φb Mn = 305 kip-ft

W RF-STEEL AISC, Mn wyliczone zgodnie z rozdziałem F [1] różni się od Mcr wyznaczonego z analizy wartości własnych konstrukcji. Zasadniczo norma AISC 360-16 [1] przyjmuje bardziej konserwatywne podejście do obliczeń analitycznych w porównaniu z analizą wartości własnych, która jest podejściem bardziej teoretycznym i dokładnym. Oczekuje się, że Mcr będzie wartością większą, a można zauważyć, że Mn nie jest równe Mcr, ponieważ jeśli zwichrzenie nie jest decydujące, to Mn jest równe wartości miarodajnej wynikającej z uplastycznienia lub niestateczności miejscowej. Ostatecznie to inżynier decyduje, która metoda lub podejście jest odpowiednie dla wymiarowania prętów. Obliczenia zgodnie z rozdziałem F są prawdopodobnie wymagane, ale analiza wartości własnych może zapewnić drugie spojrzenie na obliczanie zwichrzenia z teoretycznego punktu widzenia, w celu uwzględnienia dodatkowej nośności pręta.

Problemy weryfikacyjne dla stali AISC z rozdziału F można znaleźć na stronie internetowej Dlubal Software, gdzie można znaleźć więcej szczegółów dla porównania obliczeń odręcznych z wynikami w RF-STEEL AISC. Są one dostępne w linku poniżej wraz z modelem.


Autor

Alex jest odpowiedzialny za szkolenie klientów, wsparcie techniczne i ciągły rozwój programów na rynek północnoamerykański.

Odnośniki
Odniesienia
  1. ANSI/AISC 360-16, Specification for Structural Steel Buildings
  2. AISC: Design Examples - Companion to the AISC Steel Construction Manual - Version 15.0. Chicago: AISC, 2017
  3. Laufs, T.; Radlbeck, C.: Aluminiumbau-Praxis nach Eurocode 9, 2. Auflage. Berlin: Beuth, 2020