7512x

001433

Dipl.-Ing. (BA) Markus Baumgärtel

2017-05-03

Model gruntu z pierścieniem otaczającym fundament

W poprzednim artykule omówiono różne warianty podłoży sprężystych jako uzupełnienie tradycyjnej metody analizy modułu sprężystości podłoża. W poniższym artykule opisano inną metodę posadowienia powierzchni. Metoda ta uwzględnia sąsiednie powierzchnie terenu poprzez nakładanie się fundamentów. Parametry posadowienia odnoszą się w tym przypadku do kontynuacji prac Pasternaka i Barwaschowa.

Równanie według Pasternaka

\begin{array}{l} c_{1} = \frac{E_{0}}{H \cdot (1 - 2 \cdot μ ²)} \\ c_{2} = E_{0} \cdot \frac{H}{6 \cdot (1 μ)} \end{array}

Formuła 1

Gdzie

{m a t h r m E}_{} m a t h r m s \cdot f r a c d i s p l a y s t y l e 1 - m a t h r m m u - 2 \cdot m a t h r m m u ² 1 - m a t h r m m u

Wzór 4

H = grubość fundamentu
μ = współczynnik Poissona

Równanie według Barwaschowa

\begin{array}{l} c_{1} = \frac{E_{0}}{H \cdot (1 - μ ²)} \\ c_{2} = E_{0} \cdot \frac{H}{20 \cdot (1 - μ ²)} \end{array}

Wzór 2

Gdzie

E_{0} = E_{s} \cdot \frac{1 - μ - 2 \cdot μ ²}{1 - μ}

Wzór 5

H = grubość fundamentu

μ = współczynnik Poissona

W idealnym przypadku zakładki fundamentów zastosowane przy tej metodzie powinny sięgać do momentu, w którym osiadanie na krawędzi zakładki fundamentów będzie bliskie zeru. Ponadto dodatkowa powierzchnia nie powinna mieć żadnej dodatkowej decydującej sztywności, dlatego grubość zakładki fundamentu powinna być bardzo mała.

Oprócz krótkiego czasu obliczeń zaletą tego wariantu jest uwzględnienie nośności na ścinanie. Ponadto metoda ta umożliwia graficzne przedstawienie osiadania poza krawędzią fundamentu. W ten sposób można również przedstawić interakcję pomiędzy kilkoma oddzielnymi budynkami, które oddziałują na siebie poprzez niecką.

Przykład

E₀ = 10 000 kN/m²
μ = 0,2
H = 3 m²

\begin{array}{l} c_{1, z} = \frac{E_{0}}{H \cdot (1 - 2 \cdot μ ²)} = \frac{10.000}{3 \cdot (1 - 2 \cdot 0, 2 ²)} = 3 623, 19 kN / m ² \\ c_{2, v} = E_{0} \cdot \frac{H}{6 \cdot (1 μ)} = 10.000 \cdot \frac{3}{6 \cdot (1 0, 2)} = 4 166, 67 kN / m ² \end{array}

Formuła 3

Zdjęcie 01 - Warunki podparcia dla powierzchni fundamentowej

Zdjęcie 02 - Lokalne odkształcenia płyty stropowej i kołnierza fundamentu

Zdjęcie 03 - Interakcja dwóch oddzielnych budynków

Odniesienia

[1] Barth, C.; Rustler, W .: Elemente skończone in der Baustatik-Praxis, 2. wyd. Berlin: Beuth, 2013 [2] Kolar, V .; Nemec, I.: Modelowanie interakcji grunt-konstrukcja. Amsterdam: Elsevier Science Publishers, 1989

Baza informacji

KB 001433 | Model gruntu dla zachodzenia na siebie fundamentów

Autor

Pan Baumgärtel zapewnia wsparcie techniczne klientom firmy Dlubal Software.

Odnośniki

Pobrane

;