Odpowiedź:
Jeżeli na początku i na końcu pręta o zmiennym przekroju występują różne typy przekrojów, które nie mają takiej samej liczby punktów naprężeniowych, program RFEM/RSTAB rysuje pierwszą połowę z jednym przekrojem, a drugą - z innym.
Ponadto należy upewnić się, że punkty naprężenia o tych samych numerach znajdują się naprzeciw siebie.
Rysunek 01 przedstawia efekt zestawienia przekrojów o różnej liczbie punktów naprężeniowych.
Dotyczy to również sytuacji, gdy np. pręt ma skos na początku. Punkty naprężeniowe zastosowanych przekrojów muszą być dopasowane na całej długości pręta.
Na rysunku 02 skos na początku pręta został wprowadzony prawidłowo.
Próba wygenerowania przejścia przekroju do pozostałej części pręta przy użyciu kolejnego skosu prowadzi do nieprawidłowej definicji pręta.
Możliwość zdefiniowania przekroju przedstawia rysunek 03. Tutaj zredukowany przekrój skosu dochodzi jednak do końca całego pręta.
Jeżeli istnieje konieczność, by pozostała część pręta miała inny przekrój niż skos na początku pręta, pręt musi zostać podzielony. W ten sposób można wyświetlić skos (z uwzględnieniem rozmieszczenia punktów naprężenia) jako pręt o "liniowym" rozkładzie przekroju, a dla pozostałej części pręta wybrać dowolny inny przekrój. Przedstawiono to na rysunku 04.
Jeszcze jedna uwaga
Najłatwiejszym sposobem modelowania skosów jest wykorzystanie przekrojów spawanych lub przekrojów parametrycznych. Można więc na przykład skopiować przekrój o mniejszej wysokości, a następnie dostosować wysokość i/lub szerokość drugiego przekroju.