Odpowiedź:
W poniższej tabeli przedstawiono typy elementów skończonych stosowane w programie RFEM. Są one wybierane automatycznie przez program w zależności od sytuacji.
Typ elementu
- element belkowy 1D:
element z obrotowymi stopniami swobody - Element płytowy 2D:
Lynn-Dhillon; MITC3; MITC4 – stosowany w przypadku obliczeń nieliniowych - Element ściany 2D:
w przypadku stabilizowanych trybów energii zerowej - Element powłokowy 2D:
element powłokowy = element płytowy + element ścienny - Element bryłowy 3D:
element o obrotowych stopniach swobody; element bez stopni swobody obrotu (z dodatkowymi funkcjami kształtu lub bez), element gazowy, element stykowy
Procedura integracji
W przypadku prętów, w przypadku liniowych przypadków, stosowana jest integracja analityczna, podczas gdy w przypadku ustawienia nieliniowego wzdłuż belki wykorzystywana jest dwupunktowa kwadratura Gaussa. W przypadkach nieliniowych w przekroju stosowana jest następująca zasada całkowania: Kwadratura Gaussa 2x2 dla czworokątów oraz 4-punktowa reguła zredukowanej całki selektywnej dla trójkątów (3 punkty dla x, 𝜖y i 1 punkt dla 𝛾xy).
W przypadku elementów płytowych, gdy tylko jest to możliwe, stosowana jest metoda całkowania analitycznego (w elemencie Lynna-Dhillona lub w elemencie trójkątnym). W pozostałych przypadkach w płaszczyźnie elementu (czworokąty) stosowana jest kompozytowa kwadratura Gaussa 2x2. W bryłach kompozytowa kwadratura Gaussa 2x2x2 jest stosowana w sześcianach. Aby uniknąć problemów numerycznych, dla niektórych pojęć stosowana jest jednopunktowa całkowanie uproszczone.
Skupmy się na integracji w płytach ze względu na ich grubość, która opiera się na kwadraturze Gaussa-Lobatto. Kwadratura Gaussa-Lobatto jest kwadraturą Gaussa, w której punkty graniczne również muszą być punktami integracji, co pozwala na dokładną ocenę naprężeń na powierzchniach granicznych warstw w przypadku płyt wielowarstwowych. W przypadku obliczeń liniowych stosowane są trzy punkty całkowania na warstwę. W obliczeniach nieliniowych wykorzystuje się dziewięć punktów całkowania w płycie (w obliczeniach nieliniowych dopuszcza się tylko jedną warstwę).
