Ogólna koncepcja analizy sejsmicznej opiera się na stworzeniu przypadku obciążenia dla analizy modalnej i analizy spektrum odpowiedzi. Aby uzyskać wartości drgań własnych, wymagany jest przypadek obciążenia typu analiza modalna.
Taki przypadek obciążenia jest następnie importowany do przypadku obciążenia analizy spektrum odpowiedzi, w którym to można przypisać spektrum odpowiedzi i wybrać odpowiednie postacie drgań własnych do dalszych obliczeń. Szczegółowy proces roboczy został omówiony w artykule Bazy wiedzy zatytułowanym „Analiza sejsmiczna w RFEM 6”.
Zakładając, że przeprowadzono obliczenia sejsmiczne zgodnie z analizą spektrum odpowiedzi, w programie RFEM 6 można użyć rozszerzenia Model budynku w celu wyświetlenia oddziaływań kondygnacji, przesunięć międzykondygnacyjnych i sił w ścianach usztywniających. Można to wykorzystać do dalszej analizy (na przykład do analizy kierunku pushover) lub uwzględnić w obliczeniach zgodnie z teorią drugiego rzędu.
W tym celu należy aktywować rozszerzenie Model budynku w Danych bazowych modelu i zdefiniować kondygnacje budynku. Przykład przedstawiony w tym artykule to sześciopiętrowy budynek (zdjęcie 1). Wysokość kondygnacji wynosi 4 m na każdą kondygnację. Dlatego wystarczy utworzyć pierwsze piętro i skopiować je 6 razy, jak pokazano na rys. 2.
Po zdefiniowaniu kondygnacji budynku wyniki analizy spektralnej można wyświetlić według kondygnacji (rys. 3 do 5). Po pierwsze, oddziaływania kondygnacji uzyskane z obliczeń trzęsienia ziemi można wyświetlić w tabeli, jak pokazano na rysunku 3. Wyświetlane są również współrzędne środka ciężkości. W podobny sposób dostępne są przesmyki międzykondygnacyjne, jak pokazano na rys. 4.
Podczas wyświetlania wyników według kondygnacji, program tworzy przekroje wyników dla każdej ściany usztywniającej na każdej z kondygnacji budynku (rys. 5). Dlatego w tabeli Wyniki dostępne są siły całkowite oraz siły na jednostkę długości. Wartości te można wykorzystać bezpośrednio do obliczania ścinania poszczególnych ścian usztywniających.