Różnice między podporą węzłową a podporą pośrednią
Różnice między tymi dwoma wariantami można znaleźć tylko w danych wejściowych. Z reguły podporę pośrednią można zdefiniować tylko między punktem początkowym i końcowym pręta. W tym miejscu nie ma potrzeby dzielenia pręta i można szybko wprowadzić kilka podobnych podpór pośrednich.
Podpora węzłowa jest zawsze definiowana w węźle. Z tego względu w tym miejscu należy podzielić pręt, aby zdefiniować podporę. W obliczeniach wpływ podpory pośredniej w kierunku y oraz podpory węzłowej z utwierdzeniem uy jest identyczny.
Jednak w zależności od modułu dodatkowego obsługa węzłów oferuje więcej opcji wprowadzania danych definiowanych przez użytkownika niż podpora pośrednia. W większości modułów dodatkowych podpora pośrednia jest stosowana jako podpora widełkowa z ograniczeniem przesunięcia bocznego i blokadą obrotu wokół osi podłużnej. W modułach dodatkowych RF-/STEEL EC3 i RF-/STEEL AISC istnieje jednak możliwość rozróżnienia pomiędzy podporą przegubową na górnej lub dolnej półce, podporą widełkową lub podporą boczną zdefiniowaną przez użytkownika.
Wybór opcji wprowadzania
W zależności od formatu obliczeniowego można określić konkretną opcję wprowadzania danych. Z tego względu podpory węzłowe nie są oferowane w module dodatkowym RF-/STEEL EC3 dla metody prętów zastępczych, ponieważ warunki brzegowe są definiowane przez długości efektywne. Dzięki temu możliwe jest zastosowanie tylko podpory pośredniej. Podpory węzłowe i podpory pośrednie są dostępne do obliczeń zgodnie z Metodą ogólną lub z RF-/STEEL Warping Torsion. Są one następnie wykorzystywane w zależności od tego, czy węzeł jest już zdefiniowany w modelu głównym, czy nie. Niektóre moduły dodatkowe, takie jak RF-/ALUMINIUM, oferują wybór pomiędzy wprowadzaniem prętowym z podpórkami pośrednimi lub zbiorem danych wejściowych prętowych dla podpór węzłowych.
Przykład
W przypadku belki jednoprzęsłowej analiza wyboczenia skrętnego w module RF-STEEL EC3 jest przeprowadzana za pomocą metody pręta zastępczego i podpory pośredniej pośrodku, a następnie porównywana z obliczeniami według metody ogólnej i podporą centralną węzłową.
Oczekiwany kształt postaci dwufalowej dla obu wariantów danych wejściowych.