Żartobliwa architektura i pompatyczne fasady kształtowały wiele minionych epok, jeśli nie tysiące lat. Zmieniało się to stopniowo wraz z przejściem do XX wieku. Miasta przyciągały coraz więcej ludzi, a liczni pracownicy fabryk potrzebowali mieszkań - mieszkań w przystępnej cenie.
Podczas gdy liczba ludności, zwłaszcza w niższych warstwach społecznych, praktycznie wybuchła, budownictwo mieszkaniowe ledwo sobie radziło. Jednocześnie epoka ta ma bogatą tradycję: I wojny światowej, która wstrząsnęła Europą. Funkcjonalna zabudowa powojenna ukształtowała oblicze miast przemysłowych.
Nie chodziło już o tworzenie pomników przyszłości, ale o przestrzeń, w której ludzie mogliby żyć jak najtaniej. W ten sposób w latach 1910-1930 powstał ruch architektoniczny "Nowy budynek".
Zrealizowano całe projekty urbanistyczne , a poszczególne konstrukcje rzadko projektowano w sposób szczególny. W centrum uwagi był ogólny obraz. W tym poście przyjrzymy się zmianom, jakie przyniósł ze sobą ten „Nowy budynek” i jaki wpływ ma on nadal na branżę budowlaną. Czego możemy się nauczyć od architektów i inżynierów tamtych czasów? Bądź podekscytowany!
Podstawowe zasady nowych budynków
Przemiany ustrojowe i społeczne, które wystąpiły podczas pierwszej wojny światowej i w latach następnych, wymagały nowego spojrzenia na architekturę i inżynierię.
Typowe cechy "Nowych budynków" można podsumować w trzech obszarach. Kształtują one budynki tamtych czasów i nadal mają ogromny wpływ na naszą nowoczesną architekturę.
1) Materiały i technologia
Do budowy obiektu wykorzystano głównie nowe materiały przemysłowe. Obejmuje to szkło, stal, beton i cegłę. W ten sposób możliwe było wznoszenie większych budynków lub całych kompleksów budynków. W przeciwieństwie do poprzednich okresów architektonicznych, zwolennicy Nowej Budynku trzymali się przejrzystej konstrukcji o prostych liniach.
Proste kształty kubiczne, otwarte rzuty i wolnostojące ściany miały tę zaletę: Były niedrogie, jednolite, a mimo to oferowały przestrzeń i komfort. Inspiracją dla tej formy zabudowy była np. architektura wyspiarska w Grecji.
2) funkcjonalność
Stwierdzenie "forma podąża za funkcją" znajduje zastosowanie w projekcie New Building. Każdy obserwator powinien rozpoznać funkcję budynku po jego kształcie. Fabryka wyglądała jak typowa fabryka, a budynek mieszkalny - jak typowy budynek mieszkalny.
Dekoracja odgrywała drugorzędną rolę, a architekci bawili się wyraźnie zdefiniowanymi geometrycznymi powierzchniami , takimi jak kwadraty i prostokąty. Architekci powrócili do istoty budynku. Ważniejsza od misternej dekoracji była przydatność budynku do określonego celu.
3) Odpowiedzialność społeczna
Zwłaszcza budownictwo mieszkaniowe, kształtowane przez fabryki zatrudniające tysiące pracowników, było oczywiście głównym filarem ruchu New Building. Konieczne było jak najszybsze wybudowanie jak największej liczby mieszkań w pobliżu fabryki. Całe dzielnice zostały zbudowane przed fabrykami i ukończone w ciągu zaledwie kilku lat.
Szeroka i szybko rosnąca populacja powinna mieć łatwy dostęp do mieszkań , wszystkich potrzebnych sklepów i możliwości dojazdu do pracy w krótkim czasie. W ten sposób powstał typowy kompleks mieszkaniowy okresu powojennego.
Przykłady nowych budynków
Przyjrzyjmy się więc niektórym projektom z tego okresu. Nasza podróż zabierze nas przez Europę , zarówno do poszczególnych budynków, jak i wspomnianych wcześniej dzielnic, w których powstawały lokale socjalne.
Fabryka Fagus
Alfeld, Niemcy
Zaledwie kilka lat po przełomie wieków założyciel firmy Carl Benscheidt zlecił młodemu architektowi Walterowi Gropiusowi sporządzenie wyjątkowego projektu. W Alfeld miała powstać fabryka obuwia. Gropius powinien wprowadzać nowe pomysły i innowacje i powstała jego pierwsza praca: proste linie, duże powierzchnie okien oraz zastosowanie przemysłowych materiałów budowlanych były początkiem nowego sposobu budowania.
Fabryka Fagus jest uważana za pierwszy projekt budowlany nowej konstrukcji. W przypadku fabryk konstrukcja wykonana ze stali i szkła była niezwykła, zwłaszcza to, że pozbawione słupów, przeszklone narożniki sprawiają, że wyraźnie wyróżnia się na tle innych konstrukcji.
Od ukończenia budowy w 1911 roku, produkcja odbywa się tutaj w sposób ciągły. W tym zabytku architektury , oprócz kopyt Fagus, powstały również systemy pomiarowe i przeciwpożarowe. Dzięki gruntownym remontom w latach 1982-2002 fabryka zyskała dawny blask, a w 2011 roku, z okazji 100-lecia istnienia, fabryka Fagus została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Willa Tugendhat
Brno, Republika Czeska
W budownictwie mieszkaniowym również duży wpływ wywarł ruch „Nowe budynki”. Niemiecki architekt Ludwig Mies van der Rohe zaprojektował rezydencję w Brnie, która nadal jest symbolem minimalizmu i ponadczasowej elegancji.
W latach 1929-1930 dla klienta, rodziny Tugendhat, powstał wyjątkowy budynek. Szczególną cechą tego budynku jest nie tylko czystość architektoniczna wynikająca z jednorodnej konstrukcji i koncepcji otwartych pomieszczeń. Spokojna lokalizacja posiadłości pośród natury oraz stonowany, a zarazem elegancki wystrój składają się na ten fascynujący obraz.
Szeroka gama zastosowań, w tym jako oddział ortopedii w szpitalu lub jako gimnazjum ponownie zyskał na znaczeniu dopiero pod koniec XX wieku i stał się dziedzictwem architektonicznym New Building pod nadzorem Muzeum Miejskiego w Brnie.
Do dziś uważany jest za ikonę modernistycznego budownictwa mieszkaniowego w Brnie. Willa Tugendhatów jako jedyna w Republice Czeskiej została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w roku 2001. Po gruntownym remoncie budynek został oddany do użytku w 2012 roku.
WeißenhofSettlement
Stuttgart, Niemcy
Osada ta (nazywana również WeißenhofSetation, zgodnie z pisownią staroniemiecką) nie jest małą dzielnicą, która się rozrosła, ale jest owocem światowej wystawy na temat 'Nowe budownictwo'. Prezentowano tu prace znanych wówczas architektów, w tym Waltera Gropiusa, Le Corbusiera i Miesa van der Rohe. Innowacyjne koncepcje mieszkalne stworzyły, że tak powiem, miejsce, w którym można było zobaczyć idee New Buildings.
Niemiecki Werkbund ściśle współpracował z architektami, a dzięki zastosowaniu innowacyjnych na owe czasy materiałów, takich jak stal i beton , w czasie budowy wynoszącym zaledwie 21 tygodni powstało 21 budynków z 63 mieszkaniami.
W czasach nazistowskich osada była nazywana „arabską wioską” ze względu na tarasy na dachu pomalowanym na biało, a w celu zachowania idealnego krajobrazu miejskiego domy zostały zburzone. Na szczęście do tego nie doszło. Projekt ten został przerwany na początku wojny.
Niektóre budynki zostały częściowo zniszczone podczas II wojny światowej i bardzo zdewastowane podczas odbudowy, na przykład poprzez dodanie dwuspadowych konstrukcji dachowych. W 1958 roku osada została wpisana na listę zabytków, a w latach osiemdziesiątych XX wieku pozostałe budynki zostały gruntownie odnowione.
Nazwa miejscowości Weißenhof pochodzi od nazwy nazwy krawcowej. W 1779 roku Georg Philipp Weiß wybudował zakład rolniczy (mleczarnię). Jego imieniem nazwano nie tylko budynek mieszkalny, ale także dzielnicę Weißenhof w Stuttgarcie.
Budynek Rietvelda Schrödera
Utrecht, Holandia
Dom Schrödera firmy Rietveld został zaprojektowany w 1924 roku przez znanego projektanta mebli Gerrita Rietvelda dla wdowy Truus Schröder z trójką dzieci. Mieszkała w tej wyjątkowej przestrzeni życiowej aż do swojej śmierci w 1985 roku. Wraz ze śmiercią przekazała swój dom publiczności, a tym samym udostępniła go zwiedzającym.
Rietveld był ważnym członkiem holenderskiego ruchu artystycznego De Stijl. Nazwa pochodzi od czasopisma poświęconego sztuce współczesnej, założonego w 1917 roku, a jego stylistyka zerwała ze starą holenderską tradycją budowlaną. Schröder chciał mieć dokładnie taki dom: proste , nowoczesne iw żaden sposób nie tradycyjne. Przeniesienie pomysłów na nowoczesny styl w domu było spełnieniem marzeń projektanta mebli.
Budynek Rietvelda Schrödera jest uważany za architektoniczną perełkę ruchu De Stijl i do dziś jest charakterystycznym przykładem Nowego Budownictwa. Kubistyczny kształt, połączenie przestrzeni wewnętrznej i zewnętrznej, a także proste linie i zastosowanie kolorów podstawowych to cechy charakterystyczne tego nurtu architektonicznego.
Osiedle mieszkaniowe w Siemensstadt, Niemcy
Berlin, Niemcy
Inną znaną nazwą dla tej dzielnicy jest "Osiedle Siemensstadt", nazwane na cześć stowarzyszenia architektonicznego "Der Ring", do którego należała większość odpowiedzialnych członków. Obecnie kompleks mieszkalny znajduje się w berlińskiej dzielnicy Charlottenburg-Nord. Został zbudowany w latach 1929 - 1931, pierwotnie planowano zapewnienie niedrogiego mieszkania pracownikom z sąsiednich fabryk firmy Siemens.
Jednak w wyniku niezbędnych cięć finansowych powstał projekt osiedla, który powinien przede wszystkim stworzyć jak najwięcej przestrzeni życiowej, jak najniższym kosztem , bez obniżania standardów higieny i komfortu. Miasto ogłosiło przetarg i szybko znalazło zainteresowanych architektów: głównie zwolennicy nowoczesnego budownictwa.
W "Kręgu" zgodzono się, że każdy z budynków powinien wyglądać inaczej w szczegółach. Niemniej jednak budynki mieszkalne powinny opierać się na prostocie, przejrzystości i uczciwości jako podstawowych zasadach. Celem było odejście od ozdób , dekoracji i ogólnie od pompatycznej architektury empirowej.
Osadzenie pierścieniowe w Siemensstadt było eksperymentem dla nowych koncepcji budownictwa mieszkaniowego. Zorientowanie bloków mieszkalnych na ulicę, wąskie ścieżki dostępu oraz niewielka głębokość zabudowy zostały zaprojektowane tak, aby ludzie czuli się tam komfortowo. Celem było zagospodarowanie jak najmniejszej powierzchni łąki; budynki były wystarczająco głębokie, aby każde mieszkanie miało okna po obu stronach, co zapewniało wystarczającą ilość światła przez cały dzień.
Za każdy obszar osady odpowiedzialny był inny znany architekt. W rezultacie budynki mają różne, czasem nieco dziwaczne nazwy. Na przykład architekt Otto Bartning stworzył długi budynek mieszkalny o nieco nieistotnej nazwie "Langer Jammer". W lipcu 2008 roku osiedle Siemensstadt zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako jedno z sześciu modernistycznych osiedli w Berlinie.
Podsumowanie: Nowy budynek
Tworząc "Neues Bauen" architekci z początku XX wieku ostatecznie porzucili tradycję stylu historycznego. Postawili na wyraźne linie , proste kształty i innowacyjne materiały , aby szybko i niedrogo stworzyć jak najwięcej funkcjonalnej przestrzeni życiowej, w której mogłaby dobrze mieszkać cała ludność.
W końcu w tym czasie doszło do wielu zmian społecznych, społecznych i, oczywiście, technologicznych: Branża budowlana, zwłaszcza w budownictwie mieszkaniowym, nie powinna być w żaden sposób gorsza.
Czego możemy się nauczyć z projektu Nowe budynki
New Buildings był ruchem, który przyczynił się do rozwoju naszej nowoczesnej architektury. Tutaj położono podwaliny pod wiele współczesnych stylów architektonicznych, które omówimy bardziej szczegółowo w kolejnych wpisach na blogu. Główne zasady tego nurtu architektonicznego mogą nadal nas inspirować do tworzenia niedrogich i wysokiej jakości mieszkań bez zbytniego zagospodarowania terenu lub zbyt wysokich kosztów inwestycji.
Dzięki ścisłemu połączeniu formy i funkcji możemy projektować budynki tak, aby optymalnie spełniały swoje zadanie. Oprócz estetycznego wykonania, każdy zakątek i każdy szczegół powinien pełnić funkcję poprawiającą jakość życia mieszkańców. Dzięki temu ludzie, którzy później będą mieszkać w tych domach, będą mogli ponownie budować więcej, a nie dzięki życzeniom i pomysłom inwestorów, jak to niestety często się dzieje.
Kolejną ważną kwestią są innowacje materiałowe. W projekcie New Buildings wprowadzono nowoczesne materiały, takie jak stal, szkło i beton. Wykorzystano metody eksperymentalne , aby sprostać wszystkim wymaganiom współczesnej przestrzeni życiowej , nie tracąc z pola widzenia celów budownictwa sprawiedliwego społecznie.
Dzisiejsi inżynierowie od dziesięcioleci wykorzystują ten sam materiał budowlany: Beton zbrojony. Chociaż od dawna wiadomo, że beton jest zły dla środowiska , na rynku istnieją materiały o lepszych właściwościach. Oczywiście jest to przede wszystkim problem finansowy. Beton zbrojony jest tani i, jak już wspomniano, od dawna powstaje więcej budownictwa mieszkaniowego dla inwestorów niż dla przyszłych mieszkańców. Celem jest budowanie mieszkań możliwie jak najniższym kosztem , które mogą być wynajmowane jak najdrożej. Niestety, aspekty środowiskowe lub społeczne często odgrywają mniejszą rolę.
Mało kto ma odwagę zastosować bardziej nowoczesne metody i materiały budowlane. Wszystko pozostaje takie, jakie jest: Branża budowlana jest bardzo powolna i niechętna do zmian. Na szczęście w naszej branży zdarzają się również błyskotliwe momenty, a o wielu z nich można już przeczytać w innych postach na naszym blogu. Należy mieć nadzieję, że zalety nowych materiałów i technologii kiedyś będą takie, jak 100 lat temu.