Pod koniec XVIII wieku pod koniec XVIII wieku stopniowo przestawała istnieć wspaniała architektura z okresu baroku. Bogate, całkowicie przesadzone dekoracje i wszędzie pełno złota: Klienci tego nie chcieli. Jak to często bywa, gusta klasy rządzącej uległy zmianie i powstał nowy styl architektoniczny. Ściśle mówiąc, niekoniecznie jest nowy, ale opiera się na zasadach starożytnych budowli świątynnych , ale również wykazuje pewne cechy włoskiego wczesnegorenesansu.
W ten sposób architektura powróciła do swoich korzeni. Wiele budynków, zwłaszcza rządowych , zostało zbudowanych w stylu klasycystycznym i często lśnią jasną bielą. Zapoznamy się z cechami charakterystycznymi tego fascynującego stylu architektonicznego , a następnie przyjrzymy się przykładom budynków klasycystycznych. Na koniec zastanowimy się, czy możemy zastosować coś z klasycyzmu dla naszej nowoczesnej branży budowlanej. Czego możemy się nauczyć od starych budowniczych? Bądź podekscytowany!
Cechy klasycyzmu
Rozpoznanie klasycystycznej budowli z daleka nie jest trudne – wręcz przeciwnie. Budynki, często w kolorze białym, szarym lub pastelowym, z wyraźną symetrią i prostą elewacją , dają tak monumentalny efekt, że trudno je przeoczyć. Stara, często grecka architektura z kolumnami i pilastrami jest wyraźnym źródłem inspiracji dla tej imponującej architektury: Zakony doryckie, jońskie i korynckie świętują nowy rozkwit.
Klasyczny trójkątny szczyt wznoszący się nad wejściem lub pośrodku fasady, wzbogacony rzeźbami lub misternym reliefem, wznosi się wysoko nad wejściem lub na środku fasady, podczas gdy rzuty przyziemia budynku zostały rozplanowane w wyraźnych, osiowo symetrycznych formach. Ogólnie rzecz biorąc, symetria odgrywa ważną rolę w klasycyzmie. Matematyczna precyzja i dokładne odwzorowanie proporcji nawiązują do stylu architektonicznego starożytności, sprawiając, że lśnią one w nowym świetle.
W odpowiedzi na bogate i zabawne projekty z poprzednich epok, właściciele budynku tęsknili za klasyczną przepychem i harmonią. Ta prosta elegancja w połączeniu z wyraźnymi liniami i konstrukcjami sprawia, że klasycyzm jest fascynującą sztuką architektoniczną, która towarzyszy nam nie tylko w całej Europie, ale także w Stanach Zjednoczonych.
Przykłady klasycyzmu
Przeczytałeś(aś): Ciekawe budynki w stylu klasycystycznym występują nie tylko na kontynencie europejskim. Prawdopodobnie najsłynniejszy z nich znajduje się w USA, w stolicy rządu, Waszyngtonie Obydwa budynki mają bogatą historię, której chcemy się bliżej przyjrzeć. Co najważniejsze: Co sprawia, że budynki te są klasyczne?
Biały Dom
Waszyngton, DC, USA
Zacznijmy'od najsłynniejszego budynku: rezydencja prezydenta USA. Od czerwca 1791 roku niezwykły budynek przy Pennsylvania Avenue jest siedzibą wszystkich prezydentów USA z wyjątkiem Jerzego Waszyngtona. Jego pierwotna nazwa brzmiała Dwór Prezydencki. W 1902 r. prezydent Theodore Roosevelt oficjalnie zdecydował, że przydomek „Biały Dom” będzie oficjalnym pseudonimem ze skutkiem natychmiastowym.
Podobnie jak w przypadku wielu ważnych budynków, projekt Białego Domu został zdeterminowany w drodze konkursu architektonicznego, w którym wygrał urodzony w Irlandii Anglik Jaime Hoban. Budowę ukończono natychmiast na przełomie wieków, 1800 roku. Może Cię to zainteresować: Charakterystyczna fasada została pierwotnie pomalowana na żółto.
Jednak szczęście rezydencji prezydenckiej nie trwało długo, ponieważ w 1812 roku wybuchła druga wojna o niepodległość. Brytyjscy żołnierze zajęli budynek w 1814 roku i doszczętnie go spalili. Odbudowę ukończono zaledwie kilka lat później: tym razem z fasadą pomalowaną na biało.
Klasyczne cechy są oczywiste już na pierwszy rzut oka. Elegancka, symetryczna fasada jest prawie niezdobiona, a słupy podtrzymują typowy trójkątny fronton. Nawiasem mówiąc, kolorystyka to kolor złamanej bieli o nazwie Whisper White, który pochodzi od firmy z siedzibą w Niemczech.
Kapitacja
Waszyngton, DC, USA
Ze wzgórza, ze szczytu Capital Hill, widać już charakterystyczny symbol Waszyngtonu. Symbol Demokracji Wolnego Świata lśni klasyczną bielą: Capoil. Został on zbudowany, jak już sugeruje imponująca kopuła, na wzór starożytnego Panteonu. Spotkania ustawodawcze USA odbywają się tutaj od 1800 roku. Radość ze stałego miejsca dla Izby Reprezentantów, Senatu, Sądu Najwyższego i Biblioteki Kongresu trwała tylko kilka lat.
Przede wszystkim budynek pokrył koszty reklamacji w budownictwie. Brak materiałów i wykwalifikowanej kadry szybko doprowadziły do tego, że w ukończonym północnym skrzydle w 1806 roku przeciekający dach, kruszący się tynk i zagrzybione posadzki wywołały niezadowolenie. Dlatego w 1811 roku wnętrze budynku miało zostać przeprojektowane, ale projekt ten szybko został przerwany.
Podobnie jak Biały Dom, amerykański budynek Capoil padł ofiarą sił brytyjskich podczas Drugiej Wojny o Niepodległość i prawie doszczętnie spłonął. Przebudowywany budynek był kilkakrotnie powiększany, ponieważ przestrzeń ta była regularnie zbyt mała dla krajów przystępujących. Najbardziej godna uwagi jest kopuła, która dominuje nad budowlą. Rotunda została już ukończona jako konstrukcja drewniana, a następnie zastąpiona przez żeliwną kopułę o wysokości 55 m.
Nie tylko monumentalna kopuła nawiązuje do architektury antycznej. Prosta, ale elegancka biała fasada z kolumnami i typowym trójkątnym szczytem od wschodniej strony, są cechami charakterystycznymi klasycyzmu.
Panteon
Paryż, Francja
Historia tego interesującego budynku sięga długiej historii placu, na którym został zbudowany. Kościół stał tu zawsze, od V wieku. Pod koniec XVIII wieku plany były jasne: Miał on zostać zbudowany z polecenia króla Ludwika XV. tu kościół potężnego opactwa Sainte-Genevièvein.
W 1790 roku most został ukończony po 26 latach, ale w burzliwym czasie. Szturm na Bastylię w 1789 r. zapoczątkował Rewolucję Francuską , a wraz z nią odwrót od monarchii i doczesnej władzy Kościoła. Przywódcy rewolucji wyjaśnili, że budynek jest świeckim miejscem pamięci i tak pozostaje do dziś.
Narodowa Galeria Sław Bohaterów i Rewolucjonistów we Francji do dziś jest imponującym miejscem turystycznym. Oprócz klasycznej szarej fasady z potężnymi kolumnami i trójkątnym szczytem, znajduje się tu również monumentalna kopuła , inspirowana rzymskim Panteonem. Z kopuły zwisa ogromne wahadło na linie o długości 70 m. W ten sposób Jean Bernard Foucault udowodnił, że: Marzec 1851 opisuje obrót ziemi.
Brama Brandenburska
Berlin, Niemcy
Symbol Berlina został zbudowany na zamówienie króla Fryderyka Wilhelma II w 1791 roku, po trzech latach budowy. Zaledwie dwa lata później na Bramie Brandenburskiej stanęła słynna rzeźba: ornat ciągniony przez cztery zwierzęta biegające obok siebie, podczas gdy guwernantka, Victoria, trzyma w dłoni lejce. Kwadryga symbolizowała nadchodzący pokój w mieście.
Ale to był dopiero początek historii. Duże zniszczenia spowodowane bombardowaniami w czasie II wojny światowej spowodowały, między innymi, że rzeźba musiała zostać wymieniona w trakcie odbudowy.
Po podziale Niemiec i budowie muru berlińskiego w 1961 r., wokół charakterystycznego obiektu utworzył się zamknięty obszar, który został ponownie wypełniony ludźmi dopiero po otwarciu bramy, po zburzeniu muru berlińskiego w 1989 r. Brama Brandenburska stała się symbolem zjednoczenia Niemiec.
Łuk triumfalny z kolumnami doryckimi i kwadrygą na szczycie mocno przywodzi na myśl Propyleję Akropolu w Atenach. Jest to jedna z najważniejszych budowli klasycystycznych.
Valhalla
Ratyzbona, Niemcy
Valhalla jest jednym z najważniejszych zabytków niemieckich. Świątynia majestatycznie stoi na wzgórzu nad Dunajem. Jednak jego pochodzenie nie sięga czasów starożytnych, jak sugeruje jego typowy wygląd. Jest to jeden z najbardziej imponujących budynków klasycystycznych z początku XIX wieku.
Kiedy Święte Cesarstwo Rzymskie podupadło w wyniku wojen o kompozycję, powstała Federacja Niemiecka. W związku z tak dużymi stratami, król Bawarski Ludwik I poczuł się zobowiązany do utworzenia centralnego pomnika narodowego.
Dlatego zlecił on Leo von Klenze, jednemu z najsłynniejszych architektów klasycyzmu, budowę hali dla słynnych niemieckich osobistości posługujących się "niemieckim językiem". Budowa trwała od 1830 do 1842 roku i jest uważana za arcydzieło klasycyzmu ze względu na połączenie tradycyjnych form starożytności i stanu techniki budowlanej tamtych czasów.
Odwiedzający mogą tu znaleźć popiersia 131 osobistości oraz tablice upamiętniające 65 innych osobistości. Dzięki lśniącej bieli fasady, ozdobnym trójkątnym frontonem i kolumnowym nawom, świątynia przypomina swoje starożytne archetypy : prawdziwe arcydzieło architektury klasycznej.
Wniosek klasycyzm
Po stuleciach przepychu i świetności kościoła, architektura powróciła do dawnych ideałów. Te imponujące zabytki odnajdujemy w starożytności charakterystyczne cechy , które budzą w widzach zupełnie inny podziw.
Spokojne, neutralne fasady wyróżniają się na tle otoczenia i od razu przyciągają wzrok odwiedzających ten region. Takie budynki pozostawiają niezatarte wrażenie i nadal wywierają na nas urok nawet po stuleciach. Czego zatem możemy się nauczyć od twórców klasycyzmu dla naszego nowoczesnego budownictwa?
Czego możemy się nauczyć z klasycyzmu
Tworzenie imponujących budynków wymaga czasu. Odnosi się to nie tylko do samego budynku, ale przede wszystkim do planowania. Architekci i inżynierowie zajmujący się projektowaniem budowli często byli zajęci planowaniem i starannymi przygotowaniami miesiącami lub latami.
Oczywiście dzisiaj mamy zupełnie inne sposoby na skrócenie tego czasu. Możemy jednak wziąć tę staranność jako przykład. Im więcej czasu zajmie zaprojektowanie budynków, tym mniej błędów w późniejszej fazie budowy. W przeciwnym razie zaoszczędzone godziny mogą szybko się zwiększyć.
Opóźnienia lub zmiany w harmonogramie spowodowane błędami na początkowych etapach planowania kosztują czas i pieniądze : Zasoby, które mogą szybko prowadzić do problemów w naszej nowoczesnej branży budowlanej. Gdybyśmy poświęcili więcej czasu na zaplanowanie i przygotowanie projektu budowlanego niż zawsze chcieć wdrożyć wszystko w jak najkrótszym czasie, moglibyśmy osiągnąć znacznie bardziej efektywny i precyzyjny postęp budowy.
Jeśli chodzi o dekorację budynków, czasem mniej znaczy więcej, o czym wyraźnie świadczą eleganckie fasady klasycznych budynków. Ponadto, możemy wykorzystać wiedzę na temat tradycji architektonicznych dawnych budowniczych do wznoszenia ponadczasowych, innowacyjnych dzieł sztuki, przy użyciu bardziej zaawansowanej formy technik tamtych czasów. Dlatego nasza nowoczesna branża budowlana potrzebuje nieco więcej kreatywności i odwagi, aby dalej rozwijać istniejącą , zamiast zatrzymywać się przy normie.