Model RWIND do walidacji wyników eksperymentalnych Uniwersytetu w Aachen
5 gwiazdek | ||
4 gwiazdki | ||
3 gwiazdki | ||
2 gwiazdki | ||
1 gwiazdka |
Przykład walidacji z wykorzystaniem danych eksperymentalnych
Tutaj mogą Państwo pobrać różne modele konstrukcyjne, które można wykorzystać w projektach lub w celach szkoleniowych. Nie udzielamy jednak żadnych gwarancji ani nie ponosimy odpowiedzialności za dokładność i kompletność modeli.
Podczas generowania ścian usztywniających i belek-ścian można przydzielać nie tylko powierzchnie i komórki, ale także pręty.
Model budynku jest obliczany w dwóch etapach:
- Globalne obliczenia 3D modelu globalnego, w którym płyty są modelowane jako sztywna płaszczyzna (przepona) lub jako płyta zginana
- Lokalne obliczenia 2D poszczególnych stropów
Po zakończeniu obliczeń wyniki słupów i ścian z obliczeń 3D oraz wyniki płyt z obliczeń 2D są łączone w jeden model. Oznacza to, że nie ma potrzeby przełączania się między modelem 3D a poszczególnymi modelami płyt 2D. Użytkownik pracuje tylko z jednym modelem, oszczędza czas i unika ewentualnych błędów podczas ręcznej wymiany danych między modelem 3D a poszczególnymi modelami stropu 2D.
Powierzchnie pionowe w modelu można podzielić na ściany usztywniające i nadproża otworów. Program automatycznie generuje wewnętrzne pręty wynikowe z tych obiektów ściennych, dzięki czemu można je obliczać jako pręty zgodnie z wybraną normą w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji betonowych dla programu RFEM 6.
W przypadku elementów w modelach budynków dostępnych jest kilka narzędzi do modelowania:
- Linia pionowa
- Słup
- Ściana
- Belka
- Strop prostokątny
- Płyta wielokątna
- Prostokątny otwór w stropie
- Wielokątny otwór w stropie
Ta funkcja umożliwia definicję elementów na płaszczyźnie podłoża (na przykład z warstwą tła) z powiązanym tworzeniem wielu elementów w przestrzeni.
Korzystając z kondygnacji typu "Tylko przenoszenie obciążenia", można uwzględnić w rozszerzeniu Model budynku stropy bez wpływu sztywności do i z płaszczyzny. Ten typ elementu zbiera obciążenia na stropie i przenosi je na elementy nośne modelu 3D. Daje to możliwość symulacji w modelu 3D elementów drugorzędnych, takich jak np. ruszt i inne podobne elementy rozkładu obciążenia, bez dalszych efektów.